سنجش تاب آوري كسب و كارهاي گردشگري در برابر بحران شيوع ويروس كوويد 19 مطالعه موردي: سكونتگاه‌هاي ساحلي شهرستان بابلسر

شناخت و تبيين عوامل موثر بر تاب‌آوري مالكان كسب‌وكارهاي گردشگري جهت مديريت و برنامه‌ريزي بهينه براي تقويت ظرفيت انطباقي فعاليت‌ها در برابر تغييرات ناگهاني ضروري مي‌باشد. هدف از اين تحقيق شناخت و تبيين ميزان تاب‌آوري كسب‌وكارهاي مرتبط با بخش گردشگري در برابر بحران شيوع ويروس كوويد 19 در نواحي ساحلي شهرستان بابلسر است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي مبتني بر پيمايش مي‌باشد. داده‌هاي تحقيق از طريق پرسشنامه محقق ساخته جمع‌آوري‌شده است. جامعه آماري تحقيق كليه صاحبان كسب‌وكارهاي مختلف مرتبط با بخش گردشگري در شهر بابلسر و روستاهاي ساحلي اين شهرستان مي‌باشد. با توجه به گستردگي جامعه آماري و بر اساس فرمول نمونه‌گيري كوكران، تعداد 200 نفر صاحبان كسب‌وكار مرتبط با بخش گردشگري به‌عنوان حجم نمونه به روش تصادفي ساده مورد انتخاب قرارگرفته‌اند. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده از طريق آزمون‌هاي آماري تي تك نمونه‌اي، تي مستقل، رگرسيون و تحليل مسير مورد تحليل قرار گرفت. نتايج مطالعات نشان مي‌دهد كه به‌طوركلي ميزان تاب‌آوري كسب‌وكارهاي مرتبط با بخش گردشگري در شهر بابلسر و روستاهاي ساحلي اين شهرستان بالاتر از حد متوسط و ميانگين عددي مفروض مي‌باشد. همچنين نتايج بيانگر آن است در بين عوامل موثر بر ميزان تاب‌آوري كسب‌وكارها در مقابل شيوع بحران كرونا، عوامل اقتصادي تأثير مستقيم معنادار و ميزان وابستگي اقتصادي به بخش گردشگري؛ تأثير معكوس معناداري بر آن داشته است. اما تأثير ميزان حمايت دولت از كسب‌وكارهاي مرتبط با بخش گردشگري بر سطح تاب‌آوري آن‌ها در برابر اين بحران معنادار نبوده است.