تحليل رابطه سطح شاخص‌هاي كيفيت زندگي روستاييان و توسعهروستايي مورد مطالعه بخش جزينك، شهرستان زهك

كيفيت زندگي به‌عنوان يكي از مفاهيم محوري توسعه در تمام زمينه‌هاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، محيطي، كالبدي و نهادي در سكونتگاه‌هاي روستايي مطرح مي‌باشد، ازاين‌رو پژوهش حاضر با رويكرد توصيفي – تحليلي به بررسي و تحليل رابطه بين سطح شاخص‌هاي كيفيت زندگي روستاييان و توسعه روستايي پرداخته است. جامعه آماري تحقيق شامل كليه خانوارهاي روستايي بخش جزينك از توابع شهرستان زهك است كه داري 5223 خانوار مي‌باشد حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 357 نفر برآورد شد. و اطلاعات جمع‌آوري‌شده با استفاده از مدل آنتروپي و SAW، آزمون‌هاي اسپيرمن و تحليل واريانس در نرم‌افزار spss مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج سطح‌بندي با استفاده از مدل SAW و آنتروپي نشان داد، شاخص‌هاي كيفيت آموزش و كيفيت اشتغال و درآمد به ترتيب با وزن 0/189 و 0/113 بيشترين ميزان را به خود اختصاص داده‌اند. و شاخص‌هاي كيفيت محيط و كيفيت اوقات فراغت به ترتيب با وزن 0/009 و 0/023 كمترين سطح ازنظر شاخص‌هاي كيفيت زندگي را در ميان روستاهاي بخش جزينك دارا مي‌باشند. همچنين؛ روستاهاي جزينك، ندام شرقي و صفدر ميربيك به ترتيب با نمره نهايي 0/586، 0/581، 0/576 با بيشترين امتياز و روستاهاي قلعه‌نو، آس قاضي و لچوي به ترتيب با نمره نهايي 0/494، 0/494، 0/491 در رتبه آخر ازنظر شاخص‌هاي كيفيت زندگي قرار دارند. نتايج حاصل از آزمون آماري آزمون تحليل واريانس گوياي آن است كه؛ بين ابعاد (اقتصادي، اجتماعي، كالبدي و محيطي) كيفيت زندگي در روستاهاي موردمطالعه تفاوت معناداري مشاهده مي‌شود. همچنين نتايج آزمون اسپيرمن گوياي آن است كه بين سطح شاخص‌هاي كيفيت زندگي روستاييان و توسعه روستاهاي بخش جزينك، رابطه معناداري وجود دارد، و سطح كيفيت زندگي روستاييان در توسعه روستايي نقش مؤثري دارد.