تبيين نقش رقابت‏ پذيري كلان‏ شهري در توسعه‌ منطقه ‏اي (مطالعه‌ موردي: كلان‏شهرتهران)

رقابت مهم ‏ترين ابزار براي جذب مزيت‏ ها و موقعيت‏ ها به شكل صحيح است. در انديشه‌ برنامه ‏ريزي توسعه‌ شهري پرداختن به توسعه‌ كلان‏شهرها به ‏مثابه‌ يكي از اصلي ‏ترين پايگاه ‏هاي توليد و توزيع ثروت و ارزش ‏افزوده به‏ شمار مي ‏رود. در چنين شرايطي، اهميت نواحي اداري- سياسي با كاركردهاي ملي و فراملي افزايش مي‏ يابد؛ به ‏طوري‏ كه نواحي پيراموني آن از جريان ‏هاي اجتماعي- اقتصادي تأثير مي‏ پذيرد. بررسي اين تأثيرات مي ‏تواند بازخورد رقابت‏ پذيري نواحي كلان‏شهري را بازگو كند. بنابراين، هدف كلي پژوهش بررسي نقش رقابتي كلان‏شهر تهران در توسعه‌ منطقه ‏اي است. روش تحقيق ‏از نوع پيمايشي است؛ تحقق هدف فوق و شناخت دقيق ابعاد مسئله در گرو مطالعه، بررسي، و تحليل ديدگاه‏ هاي صاحب‏نظران است كه به دنبال مقدمه‌ پژوهش به آن پرداخته خواهد شد. پيش ‏فرض پژوهش بر اين گزاره كه «توسعه‌ منطقه‏اي نتيجه‌ نقش و تأثير رقابت‏پذيري كلان‏شهر (تهران) است» استوار شده است. اين تحقيق از نوع كاربردي و در آن نوع پرسش‏نامه از نوع محقق‏ ساخته است. جامعه‌ آماري تحقيق را 70 نفر از استادان و اعضاي هيئت‏ علمي تشكيل مي ‏دهد كه داده‏ هاي پژوهش با استفاده از نرم‏ افزار SPSS و Lisrel اندازه‏گيري شد. بر اساس آزمون ميسر- مي بر و اولين و با توجه به اينكه مقدار آن برابر با 0.72 است، قضاوت درباره‌ آن در حد خوب گزارش مي ‏شود. با توجه به مقدار مجذور گاي و سطح معناداري آزمون كروي‏ات بارتلت (0.01 P و62.15=X2) نتيجه گرفته مي‏ شود كه بين عامل‏ ها همبستگي وجود دارد. ملاحظه مي‏ شود كه همه‌ مؤلفه ‏ها با نقش كلان‏شهر تهران در توسعه‌ منطقه ‏اي داراي همبستگي قابل‏ قبول ‏اند.