تأثير سياست هاي فضايي در توسعۀ پايدار شهرهاي بياباني

محيط زندگي بشر همواره تحت‏ تأثير اقليم بوده و خواهد بود. شهرها از جمله محيط ‏هايي هستند كه از نظر اقليمي متفاوت ‏اند و برنامه ‏ريزي ‏هاي محيطي ويژه براي مديريت آن‏ها احساس مي‏ شود. مطالعۀ اثرگذاري تصميمات سياسي در فضاي جغرافيايي شهرها با تأكيد بر عنصر اقليم در توسعه و پايداري آن‏ها تأثير اساسي دارد. بنابراين، روابط متقابل سياست و فضا در شهر از موضوعات مهم مورد بررسي جغرافي ‏دانان عصر حاضر است. براي بررسي اين روابط، درك شرايط جغرافياي طبيعي بسيار حائز اهميت است. شهرها از نظر اقليمي مختلف‏ اند و داراي ويژگي‏ هاي اقتصادي، اجتماعي، و سياسي و زيست ‏محيطي خاص خود مي‏ باشند. در اين مقاله‌ كاربردي، با روش توصيفي- تحليلي با تكيه بر اسناد و منابع كتابخانه ‏اي سعي بر آن است كه، علاوه بر ويژگي ‏هاي شهرهاي بياباني، نوع سياست ‏هاي فضايي در اين شهرها بررسي شود. سؤال مطرح‏ شده در اينجا اين است كه شرايط جغرافيايي طبيعي شهرهاي بياباني به ‏ويژه آب و هوا در نوع و روش سياست‏ ها و سياست‏گذاري مديران شهري چه اثري دارد؟ نتايج تحقيق نشان مي‏ دهد نوع و روش سياست‏ هاي فضايي در شهرهاي كويري و بياباني با توجه به شرايط جغرافياي طبيعي متفاوت از ساير شهرهاست. بنابراين، شهرهاي كويري و بياباني داراي شرايط و استعدادهاي خاصي هستند و با اينكه داراي محدوديت‏ هايي نسبت به ساير شهرها مي ‏باشند، شرايط اقليمي داراي نقش بنيادي در تدوين و اجراي سياست ‏هاي متنوع در اين شهرها در جهت رسيدن به توسعه و پايداري است.