ارزيابي و تحليل اثرات مشاغل خانگي در ساختار اجتماعي از ديدگاه روستاييان با رويكرد مدل ‏سازي معادلات‏ ساختاري (مطالعه موردي: مناطق روستايي استان اصفهان)

مشاغل خانگي در مناطق روستايي در راستاي ماندگاري آن‏ها و عدم مهاجرت بسيار بااهميت است و بررسي آن مي‏ تواند در راستاي اشتغال پايدار باارزش ‏باشد. اين امر در مناطقي كه داراي تعداد زياد روستا با جمعيت زياد و اغلب بدون درآمد ثابت‏ اند، از جمله مناطق روستايي استان اصفهان، از اهميت بسزايي برخوردار است كه موجب توسعه‌ پايدار مي ‏شود. هدف از اين مقاله ارزيابي و تحليل اثرات مشاغل خانگي در ساختار اجتماعي از ديدگاه روستاييان با رويكرد مدل‏ سازي معادلات‏ ساختاري است. تحقيق حاضر به لحاظ هدف از نوع تحقيقات كاربردي و به لحاظ ماهيت از نوع تحقيقات توصيفي– علّي است. جامعه‌ آماري پژوهش شامل كليۀ روستاييان شاغل در مشاغل خانگي استان اصفهان است كه بر طبق اعلام مركز آمار ايران در آبان سال 1395 برابر با 78704 نفر بوده ‏اند. از فرمول كوكران براي محاسبه‌ حجم نمونه‌ آماري استفاده شد؛ بر اين اساس، حجم نمونه برابر با 268 خانوار برآورد شد. در ادامه با استفاده از روش نمونه ‏گيري احتمالي، پرسش‏نامه‏ ها در ميان 112 روستاي استان اصفهان (براي هر شهرستان استان اصفهان (24 شهرستان) 4 روستا انتخاب شده است)‏ـ كه به‏ صورت تصادفي در سال 1398 انتخاب شده ‏اند‏ـ توزيع شد. نتايج نشان مي‏ دهد اعتبار اندازه ‏گيري‏ شده‌ هر پنج مدل اندازه ‏گيري و نيز مدل پنج ‏عاملي مرتبه‌ دوم براي بررسي مشاغل خانگي قابل قبول است. درنهايت، آسيب‏ هاي اجتماعي (0/31)، مشاركت و ارتباطات اجتماعي (0/28)، نظام بهداشت و سلامت (0/63)، ساختار جمعيتي (0/43)، و كاهش مهاجرت (0/21) بارهاي عاملي را تبيين مي‏‏ نمايند.