واكاوي قابليت پياده ‏مداري؛ جنبشي در تقويت هويت ‏بخشي و انسجام اجتماعي شهرها مطالعه موردي: تحليل تطبيقي بافت مركزي شهرهاي نقده و قروه

در دهه ‏هاي اخير به دنبال گسترش بي‏ روية كالبدي شهرها و نقش پُررنگ عامل اتومبيل، جوامع شهري به‏ تدريج شاهد تنزل كيفيات محيطي و فضايي در امر تعاملات، همبستگي، و انسجام اجتماعي شده است. انسجام اجتماعي موردقبول واقع ‏شدن تفاوت‏ هاي فرهنگي و هويت بومي است كه درنهايت به يك سرماية فرهنگي قوي مي‏ انجامد. امروزه، جنبش پياده ‏راه ‏سازي به دنبال تقويت حيات اجتماعي، هويت بومي، و تحقق شهري انسان‏ محور در كانون توجه برنامه ‏ريزان و طراحان شهري جاي گرفته است. تحقيق حاضر با هدفي كاربردي و ماهيتي توصيفي- تحليلي سعي در تحليل تطبيقي امكان‏ سنجي ايجاد پياده ‏راه در معابر موجود در بافت مركزي شهرهاي نقده و قروه با هدف تقويت هويت ‏بخشي، انسجام، و همبستگي اجتماعي دارد. شيوه‏ هاي گردآوري اطلاعات مبتني بر روش‏هاي اسنادي- كتابخانه‏ اي و بهره ‏گيري از روش‏ هاي مشاهده، مصاحبه، و وارسي ميداني است. جامعة آماري و حجم نمونة تحقيق مشتمل بر دو گروه متخصصان حوزة علوم شهري و شهروندان بومي است. جهت تجزيه و تحليل كمي نيز از آزمون‏ هاي كولموگروف- اسميرنوف، همبستگي پيرسون، آنتروپي شانون، و كوكوسو بهره گرفته شده است. نتايج حاصل از آزمون پيرسون حاكي از آن است كه بين دو مؤلفة پياده‏ راه‏ سازي و تقويت انسجام و هويت شهري ارتباط همبستگي مثبت و قوي وجود دارد. همچنين، طبق روش آنتروپي شانون، مؤلفه‏ هاي ارتقاي فضاهاي جمعي و شرايط توپوگرافي به‏ ترتيب با وزن‏هاي 0/3985 و 0/002 بيشترين و كمترين سطح اهميت و اولويت را در ميان ساير مؤلفه ‏ها به خود اختصاص داده ‏اند. طبق نتايج روش كوكوسو نيز بافت مركزي شهر نقده با ضريب نهايي 4/252 در وضعيت مطلوب‏ تري نسبت به بافت مركزي شهر قروه با ضريب نهايي 1/83 در امر امكان ‏سنجي پياده ‏راه‏ سازي جاي گرفته است.