تحليل كيفيت محيط سكونتي و تعيين كننده هاي آن در نواحي روستايي مطالعه موردي: دهستان قره‌باغ- شهرستان شيراز

كيفيت محيط سكونتي و ارتقاء آن از مباحث مهم و موثر در فرآيند توسعه روستايي و مورد توجه متخصصان و برنامه‌ريزان مي‌باشد. تصميم‌گيري و تدوين سياست‌ها به‌منظور ارتقاء كيفيت محيط سكونت نيازمند شناخت و تحليل وضعيت موجود و عوامل موثر در ارتقاء آن است. پژوهش حاضر باهدف شناسايي و تعيين شاخص‌ها و نماگرهاي كيفيت محيط سكونتي و ارزيابي آن در روستاهاي دهستان قره‌باغ (شهرستان شيراز) تدوين‌شده است. اين پژوهش به روش توصيفي تحليلي صورت پذيرفته و ازلحاظ هدف كاربردي است. جمع‌آوري اطلاعات موردنياز با روش اسنادي و ميداني (پرسشنامه) است. جامعه آماري خانوارهاي ساكن در روستاهاي واقع در دهستان موردمطالعه مي‌باشد كه تعداد نمونه موردنظر 195 نفر است. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش‌هاي آمار توصيفي و استنباطي نرم‌افزار SPSS بهره گرفته‌شده است. با مساعدت اساتيد دانشگاهي و پژوهشگران حوزه مطالعات روستايي تعداد 62 نماگر در قالب 6 شاخص عمده به‌عنوان شاخص‌هاي ارزيابي و سنجش كيفيت محيط سكونتي شناسايي شد. نتايج نشان داد در بين شاخص‌هاي عمده كيفيت محيط سكونتي در روستاهاي دهستان مطالعاتي، به‌غيراز دو شاخص مردم ـ روابط اجتماعي و فضاي واحد مسكوني ساير شاخص‌ها در وضعيت نامطلوب و پايين‌تر از حد متوسط قرار دارند. درمجموع كيفيت محيط سكونتي در دهستان پايين‌تر از حد متوسط قرار دارد و بين متغيرهاي زمينه‌اي سن، مدت اقامت، رضايت از درآمد و هزينه، رضايت از شغل و تحصيلات با ارزيابي ساكنان محلي از كيفيت محيط سكونتي رابطه مستقيم و معنادارِ آماري وجود دارد.