ارزيابي و سطح‌‌‌‌‌بندي فضاي عرضه خدمات و تسهيلات گردشگري شهر ساحلي بوشهر با استفاده از GIS و منطق فازي

سطح‌بندي خدمات گردشگري معياري براي تعيين مركزيت و زيرساخت‌هاي موردنياز و همچنين تعديل نابرابري بين نواحي است. گردشگري به صنعت خدماتي در جوامع مختلف بين‌المللي تبديل شده‌است و امروزه با پيشرفت روش‌هاي آماري و رايانه‌اي در مطالعات جغرافيايي، استفاده از شاخص‌هاي متنوع در زمينه‌هاي گوناگون، متداول‌ترين روش‌ها در سطح‌بندي خدمات گردشگري هستند. هدف پژوهش حاضر سطح‌بندي فضاي دسترسي به خدمات گردشگري شهر بوشهر با استفاده از سيستم‌هاي اطلاعات جغرافيايي و با استفاده از منطق فازي است. در اين پژوهش از نظرات كارشناسان حوزه گردشگري و خدمات شهري براي اولويت‌بندي و وزن دهي 10 شاخص مرتبط با خدمات گردشگري شهر ساحلي بوشهر به روش تحليل سلسله‌مراتبي در نرم‌افزار Expert Choice استفاده شد. پس از فازي سازي لايه‌هاي اطلاعاتي با استفاده از تابع اجتماع فازي و اعمال وزن‌هاي خروجي بر هر يك از لايه‌هاي اطلاعاتي در نرم‌افزار ArcGIS و سپس تلفيق نقشه‌هاي مرتبط، نقشه نهايي سطح‌بندي دسترسي به خدمات گردشگري بوشهر به كمك عملگرهاي منطق فازي ايجاد گرديد. نقشه توليدشده نشان مي‌دهد كه سطح دسترسي در محدوده بسيار مناسب، 19.1 درصد و محدوده مناسب 23.56 درصد مساحت و براي پهنه‌هاي دسترسي متوسط، نامناسب و بسيار نامناسب به ترتيب 26.84، 19.69 و 10.81 درصد از مساحت منطقه را مي‌باشد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه در شمال شهر بوشهر و هسته مركز شهري كه عمدتاً در ناحيه 1 شهري است، سطح دسترسي به خدمات گردشگري در وضعيت بسيار مناسبي قرار دارد ولي هرچه از شمال شهر و هسته شهر به‌طرف جنوب شهر فاصله بيشتر شود، دسترسي به خدمات و تسهيلات شهري براي گردشگر به سمت نامطلوب بودن ميل مي‌كند.