استراتژي سياست خارجي ج.ا.ايران در جنوب آسيا با استفاده از مدل swot و sdm

كشورها مهمترين بازيگران عرصه سياست جهان هستند در دهه هاي اخير تمايل كشورها در تأسيس سازه ها و ساختارهاي منطقه اي روبه توسعه است. مناطق ژئوپليتيكي پيراموني، نقش ويژهاي در سياست خارجي كشورها ايفا مي كنند. كشورها به تناسب فرصت ها و تهديدات منطقه اي و قوت ها و ضعف هاي داخلي سمت گيري هاي مختلفي را در سياست خارجي خود اتخاذ مي كنند. يكي از مناطق ژئوپليتيكي مهم پيراموني ايران منطقه ژئوپليتيكي جنوب آسيا است. اين منطقه با سه منطقه ژئوپليتيكي شرق و جنوب شرقي آسيا، آسياي مركزي و غرب آسيا تلاقي دارد. آنچه كه در جنوب آسيا رخ مي دهد بر منافع و امنيت ملي ايران تأثيرگذار است. بنابراين داشتن استراتژي مناسب در سياست خارجي، توانايي لازم را براي حفظ و تقويت منافع ملي ايران در منطقه ژئوپليتيكي جنوب آسيا فراهم مي كند. هدف از اين پژوهش، تبيين استراتژي سياست خارجي ايران در منطقه جنوب آسيا است. پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي -تحليلي است كه با استفاده از مدل هاي برنامه ريزي استراتژيك ( SWOT و SDM ) به انجام رسيده است. يافته هاي پژوهش ضمن شناسايي متغيرهاي تأثيرگذار شامل 5 قوت، 5 ضعف، 16 تهديد و 12 فرصت، استراتژي تدافعي را به عنوان استراتژي سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران پيشنهاد و در پايان، هر كدام از محورهاي استراتژي تدافعي را اولويت بندي مي كند كه دراين بين مبتني بر سه عامل امكان پذيري، مقبوليت و تناسب (سازگاري) استراتژي فرعي تقويت روابط فرهنگي به صورت شفاف و اجتناب از فعاليت هاي فرهنگي حساسيت برانگيز در اولويت اول قرارگرفته است.