بررسي اثرات تغيير الگوي كشت از برنج به كيوي در توسعه مناطق روستايي ، مطالعه موردي استان گيلان(ديدگاه خانوارهاي روستايي)

توليد محصولات مقرون به صرفه همواره از دغدغه هاي كشاورزان است. الگوي كشت به عنوان يكي از عوامل تأثيرگذار در رشد و توسعه بخش كشاورزي است كه مي تواند به بهبود بخش اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي در روستاها كمك كند. هدف تحقيق بررسي و ارزيابي اثرات تغيير الگوي كشت در توسعه مناطق روستايي با تكيه بر معيارهاي اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي مي باشد. به اين منظور 390 خانوار در روستاهاي اين سه شهرستان كه دست به تغيير الگوي كشت از برنج به كيوي زدند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. پايايي و ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود كه روايي صوري و محتوايي پرسشنامه با نظر اصلاحي استادان و كارشناسان دانشگاه و پس از انجام اصلاحات لازم در چند مرحله تأييد شد. پايايي كل پرسشنامه برابر 0/734 است كه نشان داد تفاوت معناداري در سطح آلفا 01/0 بخش هاي اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي در دوره قبل و بعد از تغيير الگوي كشت وجود دارد. در شاخص هاي اجتماعي بهجز مؤلفه مشاركت در مؤلفه هاي ماندگاري و آگاهي كشاورز پيرامون فعاليت كشاورزي، ميانگين ها نشان از رشد شاخص دارند و در شاخص هاي اقتصادي كيفيت اشتغال، رفاه و امنيت اقتصادي اين رشد محسوس تر نيز هست. بر اين اساس مي توان گفت الگوي كشت مركبات در توسعه روستاهاي مورد مطالعه نقش مؤثري را ايفا نموده است.