بهينه‌سازي نسبت‌هاي تبديل جعبه‌دنده خودرو بر اساس ارائه بيشترين نيروي كششي در دنده‌هاي مختلف

هدف از اين مقاله بهينه‌سازي نسبت‌هاي تبديل جعبه‌دنده خودروهاست و نسبت‌هاي تبديل جعبه‌دنده به گونه‌اي محاسبه مي‌شود كه موتور بيشترين نيروي كششي ممكن، در نتيجه بيشترين قدرت شيب روي را با رعايت شرط پايداري تأمين كند. ابتدا نسبت‌هاي تبديل جعبه‌دنده با در نظر گرفتن نوع وسيلۀ نقليه و روش محاسبۀ مناسب با آن، تعيين مي‌شود. سپس نسبت‌هاي تبديل دنده‌ها طوري تغيير داده مي‌شوند كه با در نظر گرفتن شرط پايداري، نمودار نيروي كششي در دنده‌ها تا حد امكان به نمودار نيروي كششي آرماني نزديك‌ شده و قسمت‌هاي پوشش داده نشده در نمودار نيروي كششي آرماني و نمودار واقعي دنده‌هاي مياني كمتر باشد. اين كار براي يك جعبه‌دنده پنج دنده دو مرحله اي با محور واسطه كه با يك موتور ديزلي در خط انتقال قدرت قرار گرفته است صورت مي‌گيرد. نتايج به دست آمده نشان مي دهد با بهينه سازي جعبه دنده، ميزان بهبود نيروي كششي در بيشترين حالت 17.5 %، شيب روي 16.3 %، شتابگيري 17.2 % و گشتاور 13.5 % در دنده 3 مي باشد. مقايسات انجام شده به منظور صحه سنجي نيز با يك خودرو مبنا نشان دهنده يك تطابق خوب بين خودرو مبنا و خودرو مورد نظر در اين تحقيق مي باشند.