بررسي و مقايسه مدل‌هاي آماري كفايت همودياليز در بيماران همودياليزي در دو گروه (فيستول و كاتتر دايم) در مركز دياليز حامي اراك

زمينه و هدف: همودياليز يكي از راه‌هاي مهم درمان نارسايي حاد و مزمن كليه است كه با هدف ثبات محيط داخلي بدن و خارج كردن مواد اضافي و سمومي كه باعث ضايعات و صدمات دايمي مهلك مي‌شود انجام مي‌شود. مقايسه مدل‌هاي آماري كفايت دياليز در روش‌هاي مختلف دياليز بسيار حايز اهميت است. با توجه به افزايش تعداد بيماراني كه از طريق گروه‌هاي درماني فيستول و كاتتر دياليز مي‌شوند و متغير بودن تعداد وابسته به مراكز درماني، احتمال كاهش يا افزايش كفايت دياليز وجود خواهد داشت بنابراين در مركز حامي اراك اين مقايسه‌ها انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه تحليلي- مقطعي، بيماران دياليزي مركز دياليز حامي اراك از فروردين 1399 تا شهريور 1399 براساس دسترسي عروقي در دو گروه همسان‌سازي شده (گروه اول داراي كاتتر دايم، گروه دوم داراي فيستول شرياني وريدي) قرار گرفتند. مدل‌هاي آماري كفايت دياليز بيماران در دو گروه با استفاده از معيار Kt/V سنجيده شد. تجزيه تحليل داده‌ها با نرم‌افزارهاي SPSS software, version 23 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) و AMOS انجام شد. يافته‌ها: در آناليز كواريانس BUN پيش از دياليز اختلاف معنادار آماري در گروه‌هاي مورد مطالعه وجود دارد (0.05 P). متغيرهاي UF و URR، زمان دياليز و تعداد دفعات دياليز در سه تكرار متواتر ميانگين آنها اختلاف معنادار آماري در گروه‌هاي مورد مطالعه (فيستول و كاتتر دايم) وجود ندارد (0.05 P). نتيجه‌گيري: در اين مطالعه طي تكرار متواتر ميزان كفايت دياليز در دو گروه به‌طور ميانگين 22% از كفايت خوبي برخوردار نبودند و 78% بيماران در دو گروه از كفايت دياليز مناسب برخوردار بودند.