اخلاقي بودن مسئوليت مدني محض

اساس اخلاق عدالت است و عدالت نيز ايجاد تعادل ميان همه‌ ارزش‌ها و اهداف است. در حوزه‌ مسئوليت مدني، قاعده‌اي اخلاقي خواهد بود كه مجموع اهداف مسئوليت مدني را بهتر تأمين كند. بر اين ‌اساس، در مواردي كه مسئوليت محض بتواند اهداف مسئوليت مدني را بهتر برآورده سازد اعمال آن كاملاً اخلاقي خواهد بود. هدف از تحميل مسئوليت مدني تنبيه و مجازات نيست؛ بلكه بازگرداندن طرفين به وضعيت متعادل قبل از وقوع حادثه است. از اين ‌رو، سوءنيت و تقصير از جمله شروط الزامي در مسئوليت عامل زياني كه اين تعادل را به هم زده نيستند. در برخي موارد، هم در مسئوليت محض هم در مبناي تقصير، مسئوليت به شخصي تحميل مي‌شود كه تقصيري مرتكب نشده است. در مواردي كه هيچ‌يك از طرفين مرتكب تقصير نشده باشند تقصير نمي‌تواند عاملي براي تخصيص مسئوليت باشد. در اين شرايط، آنچه مي‌تواند تحميل هزينه‌ها را بر يكي از طرفين توجيه كند رابطه‌ سببيت و انتسابي است كه ميان فعل و خسارت وجود دارد.