سنجش نگرش شهروندان نسبت به امنيت در فضاي مجازي با رويكرد پدافند غيرعامل (مطالعه موردي: شهرستان دامغان)

پيشرفت تكنولوژي، اينترنت را به جزء جدايي‌ناپذيري از زندگي انسان ها تبديل كرده است. كاربران شبكه هاي اجتماعي روزانه حجم قابل‌توجهي از اطلاعات خود را از طريق اينترنت جابه جا مي كنند. رويكرد پدافند غيرعامل به دنبال آن است تا مخاطرات طبيعي و غيرطبيعي كه زندگي شهروندان را به خطر مي اندازد، به حداقل برساند. پژوهش حاضر با هدف سنجش نگرش شهروندان نسبت به امنيت در فضاي مجازي در بين شهروندان دامغاني انجام‌ گرفته و به دنبال پاسخ به اين سؤال است كه مؤلفه‌هاي تأثيرگذار در ايجاد مخاطره براي شهروندان در فضاي مجازي كدام است. روش پژوهش توصيفي- تحليلي است. نتايج پرسش‌نامه‌ها با استفاده از روش رگرسيون خطي مورد ارزيابي قرار گرفته و مقدار R به‌دست‌آمده برابر با 807/0 است كه به همبستگي بالاي بين متغيرها اشاره دارد. تحليل مخاطرات موجود در فضاي مجازي در 5 عامل فرهنگي- اجتماعي، امنيت اجتماعي، امنيت اقتصادي، حريم خصوصي و پدافند غيرعامل مورد ارزيابي قرار گرفت. همچنين تحليل تأثيرات متغيرهاي آگاهي، جمعيت، رويكرد شخص سوم و مصون نگه داشتن با نرم افزار Amos انجام گرفت كه دال بر آن داشت، تأثير ميزان آگاهي بر رويكرد شخص سوم و مصون نگه داشتن با ضرايب 21/0 و 26/0 بسيار زياد است. شاخص اشاعه رفتارهاي مناسب شهروندان در عامل فرهنگي- اجتماعي، شنود غيرمجاز در عامل حريم خصوصي، تخريب سامانه هاي خدماتي در عامل امنيت اجتماعي و مناسب بودن بستر فضاي مجازي جهت رشد اقتصادي در عامل امنيت اقتصادي بيشترين تأثير را داشته اند. بررسي عامل پدافند غيرعامل نيز نشان از نبود اطمينان كامل به اخبار منتشرشده در فضاي مجازي و احتمال فريب افكار عمومي دارد.