بررسي اثر راهبردي شايستگي‌هاي فردي بر تقويت برند شخصي با توجه به نقش ميانجي كيفيت اشتغال

زمينه و هدف: مفهوم اساسي برند شخصي، مبتني بر ترويج استراتژي، ترفيع مفاهيم توسعه به‌سوي ارتقاي افراد در جهت تقويت شايستگي افراد براي ورود به بازار است. پژوهش حاضر به بررسي تأثير نقش راهبردي شايستگي‌هاي فردي بر تقويت برند شخصي با توجه به نقش كيفيت اشتغال پرداخته است. روش‌شناسي: روش تحقيق در پژوهش حاضر، ازآنجايي‌كه هدف تعيين روابـط تجربـي درزمينه روابـط ميـان عوامـل اثرگذار بر توسعه برند شخصي و شايستگي‌هاي مرتبط با ايجاد و توسـعه برنـد شخصـي اسـت، ازنظر هدف كاربردي، و ازنظر نحوه گردآوري اطلاعات توصيفي از نوع همبستگي هست. جامعه آماري شامل فارغ‌التحصيلان دانشگاهي تحصيلات تكميلي است. حجم نمونه تصادفي از طريق فرمول كوكران و برابر با 356 نفر و ابزار گردآوري داده پرسشنامه محقق ساخته بوده، روايي صوري بر اساس نظر اساتيد و خبرگان تائيد و پايايي كلي در دامنه قابل‌قبول قرار داشته و از طريق آزمون آلفاي كرونباخ پايايي كل سؤالات برابر با 876/0 است. تحليل آماري، آزمون نرمال بودن با روش آزمون كولموگروف-اسميرنوف، تحليل عاملي تأييدي، تحليل مسير و برازش مدل تحقيق با كمك نرم‌افزار SPSS و نرم‌افزار Smart pls صورت گرفت. يافته: بررسي داده‌هاي به‌دست‌آمده از ضرايب استاندارد، آماره t و همچنين نمودار ضرايب استاندارد و معناداري مدل برند شخصي نشان داده، كه تمامي ابعاد مؤلفه تخصصي بر مدل برند شخصي در سطح اطمينان 99 درصد تأثير مستقيم و معناداري دارند.  نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش نشان داده كه فرضيه‌هاي اصلي موردقبول است و مؤلفه‌هاي شايستگي فردي بر اساس مؤلفه‌هاي كيفيت اشتغال تأثير مثبت معناداري بر روي مؤلفه‌هاي برند شخصي دارند.