يك روش استخراج قانون تشخيصي ديابت نوع 2با استفاده از الگوريتم ژنتيك خودسازمان‌دهنده

هدف ساخت مدل‌هاي كمك تصميم‌يار پزشكي جهت استخراج خودكار دانش از داده‌ها به پزشكان در تشخيص زودهنگام بيماري كمك مي‌كند. تفسيرپذيري قوانين اسستنتاجي اين مدل‌ها جهت درك نحوه تصميم‌گيري آن‌ها راجع به داده‌ها و افزايش اعتماد به خروجي مدل، يك شاخص ضروري در تعيين كارايي آن‌هاست. روش ها در اين پژوهش يك مطالعه گذشته‌نگر است جهت استخراج قوانين تشخيصي ديابت نوع 2. داده‌هاي اين مطالعه، مجموعه داده عمومي پيما شامل 768 ركورد و 9 ويژگي است كه در سال 1400 استخراج شد. پس از حذف گمشدگي و داده‌هاي پرت در مرحله پيش‌پردازش داده‌ها، جهت استخراج قوانين يك مدل تركيبي پيشنهادي فازي‌ژنتيك با استفاده از نرم‌افزار متلب ارائه شد. جهت حذف پيچيدگي‌ تنظيم عملگرهاي الگوريتم ژنتيك و تسهيل اجراي مجدد مدل در كاربردهاي ديگر، ساختار كروموزومي خودسازمان‌دهنده‌اي پيشنهاد شده است. يافته ها ارزيابي مدل پيشنهادي روي مجموعه داده پيما به صحت 79/05 درصد دست يافت. اين صحت توسط 2 قانون فازي كه هركدام فقط شامل 2 متغير مستقل است به دست آمده است. همچنين براي تشخيص افراد داراي ديابت و فاقد آن قانون‌هاي تشخيصي منفرد به ترتيب با صحت 70/83 و 81/48 درصد ارائه شده است. مهم‌ترين عوامل مؤثر بر ابتلا و عدم ابتلا به ديابت در اين قوانين تعداد دفعات بارداري، شاخص توده بدني، فشار خون، سابقه خانوادگي، غلظت گلوكز پلاسما و ضخامت پوست چين سه سر تعيين شدند. نتيجه گيري روش پيشنهادي در توليد مجموعه و همچنين قوانين منفرد تشخيص بيماري يا عدم بيماري با صحت و قابليت تفسير بسيار بالا در كاربردهاي پزشكي كاملاً مناسب بوده و به دليل خودسازمانده بودن قابليت تكرار در ساير كاربردهاي دسته‌بندي دو‌كلاسي را دارد.