پديدارشناسي زيبايي‌شناختي تن‌محور مرلوپونتي

اين مقاله سعي مي‌كند هنر و زيبايي‌شناسي مرلوپونتي را با تمركز بر پديدارشناسي وي تبيين كند كه مبتني بر ادراك حسي بدني است و نشان دهد كه تحليل‌هاي پديدارشناسانۀ مرلوپونتي از بدن در نوشته‌هاي آغازين او مثل ساختار رفتار و به‌خصوص پديدارشناسي ادراك در تحليل هنر او در شكل‌گيري فلسفۀ هنر او عنصر تعيين‌كننده است. فرضيۀ اصلي اين نوشته اين است كه بدن و هنر رابطه‌اي درهم‌تنيده دارند و اساس و شالودۀ پديدارشناسي زيبايي‌شناختي مرلوپونتي را تشكيل مي‌دهند؛ بنابراين، ادراك حسي و رابطۀ تنانۀ هنرمند با جهان، و انعكاس اين مواجهه در اثر هنري دغدغۀ چيزي است كه ما آن را پديدارشناسي زيبايي‌شناختي تن‌محور مي‌ناميم. افزون‌براين، در اين پديدارشناسي، نقاشي شيوه‌اي تفكر است كه مرلوپونتي با استناد به آثار سزان به تحليل آن پراخته است و همچنين، زيبايي‌شناسي بدن‌محور و درنتيجه پيوند تنگاتنگ بدن و هنر از يافته‌هاي ديگر اين مقاله است. در اين نوشته سعي شده است تحليل‌ها با استناد به آثار كليدي اين فيلسوف پيش برود.