اثر بخشي واقعيت درماني گروهي بر شادكامي و كنترل خشم زنان سرپرست خانواركميته امداد تبريز

تحقيق حاضر با نام اثر بخشي واقعيت درماني گروهي بر شادكامي و كنترل خشم زنان سرپرست خانوار كميته امداد تبريز و با هدف سنجش تاثير اين روش درماني بر افزايش شادكامي و كنترل خشم اجرا گرديد. روش تحقيق در اين مطالعه از نوع نيمه آزمايشي بود كه با استفاده از طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل عملي گرديد. جامعه آماري در اين مطالعه 120 نفر از زناني بودند كه سرپرست خانوار بودند و از بين آنان 30 نفر در قالب نمونه آماري با توجه به نمرات پيش آزمون انتخاب و در دوگروه آزمايش و كنترل جايگزين تصادفي شدند. جهت به دست آوردن داده هاي لازم مقياس شادكامي آكسفورد نسخه 1989 و پرسشنامه خشم ويليامز و همكاران نسخه 1996 استفاده شد. داده هاي به دست آمده به روش كوواريانس و با استفاده از بسته آماري spss24 تحليل گرديد. نتايج نشان داد كه واقعيت درماني گروهي با 95 درصد اطمينان باعث كاهش معني‌دار ميزان خشم در بين زنان سرپرست خانواده گرديد؛ هم چنين اين نتيجه به دست آمد كه واقعيت درماني گروهي با 99 درصد اطمينان باعث افزايش معني‌دار ميزان شادكامي زنان سرپرست خانواده گرديد. بر اين اساس نتيجه گيري مي‌شود كه براي افزايش شادكامي و كاهش ميزان خشم زنان مي توان از اين روش درماني بهره‌برداري لازم به عمل آورد.