اثربخشي آموزش طرحواره درماني بر نگرش ناكارآمد و نشخوار فكري دانشجويان دختر مضطرب روان شناسي باليني دانشگاه تهران جنوب

ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻌﯿﯿﻦ اﺛﺮ ﺑﺨﺸﯽ آﻣﻮزش ﻃﺮﺣﻮاره درﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﻧﮕﺮش ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ و ﻧﺸﺨﻮار ﻓﮑﺮي داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن دﺧﺘﺮ ﻣﻀﻄﺮب روان ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮان ﻏﺮب در ﺳﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ 1397-98 ﺑﻮده اﺳﺖ. ﻃﺮح ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻧﯿﻤﻪ آزﻣﺎﯾﺸﯽ و از ﻧﻮع ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن ﭘﺲ آزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﮋوﻫﺶ، ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن دﺧﺘﺮ رﺷﺘﻪ روان ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮان ﻏﺮب ﮐﻪ 30 ﻧﻔﺮ از ﻣﯿﺎن آن ﻫﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﯽ در دو ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ آﻣﻮزش ﻃﺮﺣﻮاره درﻣﺎﻧﯽ را ﺑﻪ ﻣﺪت ﭼﻬﺎر ﻣﺎه و ﻧﯿﻢ ﻫﻔﺘﻪ اي ﯾﮏ ﺑﺎر در 18 ﺟﻠﺴﻪ 90 دﻗﯿﻘﻪ اي درﯾﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮدﻧﺪ و ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻧﮕﺮش ﮐﺎرآﻣﺪ 1978 ، ﻣﻘﯿﺎس ﻧﺸﺨﻮار ﻓﮑﺮي ﻧﺎﻟﻦ ﻫﻮﮐﺴﻤﺎ و ﻣﺎرو، 1993 و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ اﺿﻄﺮاب ﺑﮏ 1988 در دو ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن و ﭘﺲ آزﻣﻮن ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ. داده ﻫﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ آزﻣﻮن ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﺲ آزﻣﻮن ﺑﯿﻦ اﺿﻄﺮاب، ﻧﺸﺨﻮار ﻓﮑﺮي و ﻧﮕﺮش ﻫﺎي ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري وﺟﻮد دارد. ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﺎداري ﻫﻤﻪ آزﻣﻮن ﻫﺎ 0/05 P ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﭘﺲ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ آﻣﻮزش ﻃﺮﺣﻮاره درﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﻧﺸﺨﻮار ﻓﮑﺮي و ﻧﮕﺮش ﻫﺎي ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﻣﻀﻄﺮب ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬار اﺳﺖ.