نگاهي تحليلي به نظريه هاي ياددهي يادگيري

مساله يادگيري محوري مهم و عامل اساسي تئوري يادگيري مي باشد. بي ترديد يادگيري مهمترين مساله آموزشي مي باشد كه نظام هاي آموزشي مختلف بر اساس برنامه هاي مختلف سعي در ارتقا و بهبود آن در بخش هاي گوناگون دارند. بر همين اساس اين تحقيق با هدف نگاهي تحليلي به نظريه هاي ياددهي يادگيري صورت پذيرفت و ابن رويكردهاي از زواياي مختلف رويكردهاي رفتاري، شناختي و ساخت گرائي به عنوان سه رويكرد اصلي و اساسي در اين زمينه مورد بررسي قرار گرفتند. روش اين پژوهش مبتني بر مطالعه كتابخانه و رويكرد مروري بود كه در آن با ساختار استخراجي  رويكردهاي مختلف توسط محقق از زواياي مختلف بررسي شد. يافته ها نشان داد رويكرد رفتار گرائي نگاهي كمي، با الگوهاي سنتي به آموزش دارد، از همين رو آموزش سنتي مورد تاكيد مي باشد  و آموزش دهنده نقش اصلي و اساسي الگوي آموزش است، رويكرد شناخت گرائي با تعديل در اين زمينه يادگيري را تركيبي از هر دو روش كمي و كيفي با هدف ايجاد ادراك و بينش در فراگير جستجو مي نمايد و در اين زمينه فرد و معلم در تعامل با يكديگر در مدرسه و يا محيط ديگر آموزش، مفاهيم و الگوي مرتبط به آن را فرا مي گيرند. در ساخت گرائي نگاهي ويژه به فرد  دارد و او را محور آموزش و ساختن بر اساس او را نياز آموزش قلمداد مي كند. از همين رو در اين ساختار،  الگو مبتني بر كيفي گرائي و تاكيد كامل بر فرد است. در يك جمع بندي كلي بررسي ها گوياي اين مساله است كه براي ايجاد يادگيري بهينه در نظام آموزشي هر سه رويكرد داراي اثر و نقش مثبت مي باشند و تعامل در اين زمينه و بكارگيري نقاط قوت هر رويكرد باعث ايجاد و شكل دهي يك الگوي يادگيري قوي بر اساس يك سيستم واحد مي شود.