بررسي گرايشات سلامت معنوي بر بهزيستي روانشناختي دانشجويان

پژوهش حاضر به بررسي گرايشات سلامت معنوي بر بهزيستي روانشناختي دانشجويان دانشگاه آزاد واحد تهران شمال در سال 1399 پرداخته است. اين مطالعه توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري شامل 200 نفراز دانشجويان دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، دانشكده روانشناسي كه واجد شرايط شركت در پژوهش بودند، با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي بهزيستي روانشناختي (كي يز و ماگيارمو، 2003)، گرايشات سلامت معنوي (آليسون و پولتزين، 1982) پاسخ دادند. تحليل داده هاي پژوهش با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون انجام شد . نتايج حاصل از اين تحليل نشان داد كه بين متغيرهاي گرايشات سلامت معنوي و بهزيستي روانشناختي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد (p 0.05). معنويت و دينداري مي توانند به عنوان راهبردهاي مثبت براي افزايش معنا در زندگي، اميد و تعاملات اجتماعي در افراد و همچنين براي مقابله با بيماري هاي روانشناختي از قبيل افسردگي، احساس تنهايي مفيد باشد. همچنين نتايج نشان داد كه در حدود 5 درصد از بهزيستي روانشناختي بر اساس معنويت دانشجويان پيش بيني مي شود.