همبسته هاي روان شناختي صدا بيزاري (ميسوفونيا) در دانشجويان؛ نقش عاملي اضطراب و افسردگي

صدا بيزاري اصطلاحي است كه به تنفر از صداهاي خاصي چون صداي جويدن، تلق تلق كردن خودكار، صداي ضربه زدن آهسته بر روي يك سطح و صداي ملچ و ملوچ لب‌ها اطلاق شده و آن را اختلال واكنش شرطي آزار دهنده يا سندرم حساسيت صداي انتخابي نيز مي‌نامند كه اثرات چندي را بر سلامت روان افراد مبتلا بر جاي مي‌گذارد. مطالعه حاضر با هدف بررسي همبسته‌هاي روان شناختي صدا بيزاري (ميسوفونيا) و نقش عامل اضطراب و افسردگي در دانشجويان انجام گرفت. پژوهش حاضر توصيفي – همبستگي بود جامعه آماري پژوهش كليه دانجشويان دانشگاه‌هاي شهر تهران داراي علائم صدا بيزاري در سال تحصيلي 1400- 1401 بودند كه از ميان تعداد 150 نفر به شيوه در هدفمند انتخاب و به تكميل پرسشنامه جمعيت شناختي، پرسشنامه صدا بيزاري وو و همكاران (2014) و پرسشنامه اضطراب، استرس و افسردگي 21 (DASS- 21) پرداختند. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي (همبستگي پيرسون و رگرسيون سلسله مراتبي) و نرم افزار SPSS V.23 تجزيه و تحليل گرديد نتايج تحليل داده‌ها نشان داد بين سه عامل صدا بيزاري، اضطراب و افسردگي رابطه معني دار وجود داشته (0/05 P) و رابطه صدا بيزاري و اضطراب مثبت بود. هم چنين جهت رابطه بين صدا بيزاري افسردگي نيز مثبت بوده است. تحليل رگرسيون نيز حكايت از نقش پيش بيني كنندگي اضطراب و افسردگي در شدت صدا بيزاري داشت. با توجه به يافته‌ها صدا بيزاري با اضطراب و افسردگي رابطه متقابلي داشته و نيازمند توجه جدي و طرح مداخلات سودمند براي افراد داراي علائم اين اختلال مي‌باشد.