بررسي اثر بخشي آموزش كوچينگ بر بهزيستي روانشناختي و فرسودگي شغلي پرستاران مراقبت‌دهنده كرونا

پژوهش حاضر به دنبال بررسي تأثير آموزش كوچينگ بر بهزيستي روانشناختي و فرسودگي شغلي پرستاران شاغل در بخش بيماران مبتلا به كرونا است. چارچوب نظري تحقيق ملهم از مدل سه عاملي مسلاچ و رويكرد ريف به بهزيستي روانشناختي بود. روش تحقيق در اين پژوهش نيمه آزمايشي و ابزار جمع آوري داده‌ها نيز پرسشنامه فرسودگي شغلي مسلاچ و پرسشنامه بهزيستي روانشناختي ريف بود. اعتبار ابزار با روش صوري و پايايي آن با آلفاي كرونباخ محرز گرديد. حجم نمونه آماري پژوهش ، 30 نفر از پرستاران بودند كه به صورت هدفمند از جامعه آماري (بيمارستان شهيدصدوقي يزد پذيرنده بيماران كرونايي) گزينش شدند و در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) به شيوه تصادفي جايگزين شدند. از آمار توصيفي براي محاسبۀ ميانگين و انحراف معيار متغيرهاي پژوهش و نشان دادن فراواني و نمودارهاي مربوط به آن استفاده شد و از آمار استنباطي، به منظور بررسي فرضيه‌ها استفاده گرديد. قبل از آزمودن فرضيه‌ها، مفروضۀ همگني واريانس‌ها از طريق آزمون لوين در تمام متغيرهاي دو گروه بررسي گرديد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج نشان داد كه آموزش كوچينگ بر بهزيستي روانشناختي پرستاران اثربخش است (P 0.05) همچنين آموزش كوچينگ بر فرسودگي شغلي پرستاران اثربخش است (P 0.05).