ماهيت انسان در نظريۀ فرويد و نقد آن از ديدگاه انسان‌شناختي امام سجاد(ع) در صحيفۀ سجاديه

هدف: هدف تحقيق حاضر، بررسي ماهيت انسان از منظر فرويد و مقايسه و نقد آن از منظر انسان‌شناسي امام سجاد(ع) در صحيفۀ سجاديه بود. روش: روش تحقيق پژوهش حاضر در چارچوب تحقيقات توصيفي- تحليلي قرار دارد كه هدف آن، بررسي و نقد مباني انسان‌شناختي فرويد بود. يافته‌ها: در ديدگاه انسان‌شناختي فرويد و تطبيق آن با ديدگاه انسان‌شناختي امام سجاد(ع) در صحيفۀ سجاديه، نكات اختلافي قابل ملاحظه‌اي به چشم مي‌خورد كه مبيّن اشراف حضرت(ع) بر سرشت انسان و وقوف بر فطرت است. نكاتي چون: برتري داشتن جنبۀ وجودي انسان و ارزشمندي او، لزوم توجه به دو ساحتي بودن شخصيت انسان، مزيت جنبه‌هاي اخلاقي و صاحب اختيار بودن او و سرانجام، هدفمندي انسان در ساختار زندگي‌اش، مباحثي است كه در صحيفۀ سجاديه به چشم مي‌خورد. نتيجه‌گيري: در مقام تطبيق نظريات فرويد با سخنان امام سجاد(ع) نقدهاي اساسي بر آراي فرويد وجود دارد؛ زيرا فرويد تلاش دارد انسان را در غرايز خلاصه كند و اين بر خلاف آموزه‌هاي پيرامون ماهيت انسان در صحيفۀ سجاديه است.