ارزيابي شيوه‌هاي كاهش تبخير از طريق روش‌هاي تركيبي توپ‌هاي شناور و مونولاير در تشتك كلاس A (مطالعه‌ موردي شهر خرم آباد)

در مناطق خشك و نيمه‌خشك علت عمده تلفات آب را مي‌توان پديده‌اي به نام تبخير سطحي دانست كه در دماهاي پايين‌تر از نقطه جوشش آب اتفاق مي‌افتد. بنابراين، يك پديده‌ اجتناب‌ناپذير است و با توجه به موقعيت و شرايط آب‌وهوايي كشورها، به‌عنوان يك عامل مهم در ميزان تلفات منابع آبي در يك كشور، نقش ايفا مي‌كند. يكي از روش‌هاي عمده در كاهش ميزان تبخير از سطح مخازن روباز كه در بسياري از مناطق گرم و خشك به‌كار برده مي‌شود، استفاده از پوشش‌هاي فيزيكي و شيميايي است. در پژوهش حاضر كه با هدف كاهش ميزان تبخير از تشتك‌هاي تبخير كلاس A انجام گرفت، سعي شده است تا براي اولين بار كارايي سه نوع توپ با تركيب مونولاير هگزادكانول به عنوان پوشش كاهنده تبخير بررسي گردد. توپ‌هاي مورد استفاده شامل سه نوع توپ دو روزنه و شش روزنه و بدون روزنه با قطر 7 سانتي متر از جنس پروپيلن مورد استفاده قرار گرفت. به منظور بررسي عملكرد اين پوشش‌ها در كاهش تبخير تشتك‌هاي كلاس A به مدت 2 ماه از 1400/6/1 تا 1400/7/30 بررسي شدند. با توجه به اين كه اندازه‌گيري تبخير در طول مدت تبخير به صورت سري زماني تكرار شده است به طوري كه در هر روز در طي 10 ساعت و هر ساعت يك بار از 8 صبح تا 17 بعد از ظهر عمليات تكرار شده است مباحث مربوط به سري زماني مورد توجه قرار گرفتند و از نظر آماري تجزيه و تحليل شده‌اند. مقادير تبخير اندازه‌گيري شده در نرم‌افزار SAS آناليز شد و مقايسه ميانگين‌ها در سطح احتمال 99 درصد بر اساس آزمون مقايسه ميانگين دانكن انجام شد، تركيب مونولاير هگزادكانول و سه نمونه توپ به لحاظ تغييرات ميزان تبخير و دما با شاهد اختلاف معناداري در سطح 5 درصد داشتند. نتايج مقايسه ميانگين تأثير پوشش‌هاي مختلف بر ميزان تبخير نشان داد كه تشتك شاهد بيشترين مقدار تبخير را در بين ديگر تشتك‌ها داشته، در حالي كه تشتك‌هاي پوشيده شده با تركيب مونولاير هگزادكانول و توپ‌هاي بدون روزنه كمترين مقدار تبخير را نشان داد. مقايسه مقادير ميانگين تبخير در آزمون دانكن هيچگونه حروف مشتركي را نشان نمي‌دهد. اين امر بدان معناست كه تمام زوج پوشش‌ها در سطح 5 درصد اختلاف معني‌داري با هم دارند. نتايج به دست آمده نشان داد تركيب مونولاير هگزادكانول و توپ‌هاي بدون روزنه با كارايي 86/7 درصد بيشترين سهم را در كاهش تبخير داشتند در حالي كه تركيب مونولاير هگزادكانول و توپ‌هاي دو روزنه و شش روزنه با كارايي 59/6 و 56/7 درصد در اولويت‌هاي بعدي قرار گرفتند. در نهايت تركيب مونولاير هگزادكانول و توپ‌هاي بدون روزنه به دليل زبري مناسب در سطح و ثابت ماندن درصد فضاهاي خالي در طول زمان، به عنوان بهترين پوشش كاهنده تبخير در پژوهش حاضر شناسايي گرديدند.