توسعه الگوي ارزيابي اثر تغيير اقليم بر سطح پوشش برف با استفاده از داده‌هاي سنجش از دور

وقوع پديده تغيير اقليم و اثر آن بر چرخه هيدرولوژيك در سال‌هاي اخير به تأئيد رسيده است و به نظر مي‌رسد اين اثرات رو به تشديد است. نظر به اهميت پوشش‌ برفي در تغذيه منابع آب به‌ويژه در مناطق خشك و نيمه‌خشك، ارزيابي اثرات تغيير اقليم بر اين متغير موردتوجه قرارگرفته است. در اين مطالعه، رويكردي براي بررسي اثرپذيري پوشش برف از تغيير اقليم ارائه شده است. اطلاعات سطح پوشش برف از محصولات برف سنجنده MODIS تأمين شده است. به‌منظور تعيين اثرگذاري تغيير اقليم بر پوشش برف، نقاط شكست سري زماني با آزمون همگني نرمال استاندارد محاسبه‌شده است و به‌منظور تعيين روند، از آزمون‌هاي من-كندال و شيب سن استفاده شد. همچنين، به‌منظور شبيه‌سازي سطح پوشش برف در دوره آتي (2099-2021) تحت اثر تغيير اقليم از شبكه عصبي مصنوعي با ورودي بارش و دما استفاده شد. رويكرد پيشنهادي در زيرحوضه‌هاي آبخيز ايران مورد ارزيابي قرارگرفته است. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده، نقطه شكست سطح پوشش برف ايران در دوره زماني 2020-2000 تنها در دو زيرحوضه مركزي طشك-بختگان-مهارلو و گاوخوني در سال‌هاي 2007 و 2008 رخ ‌داده ‌است هرچند كه سطح پوشش برف در فصل زمستان در اكثر زيرحوضه‌ها روند منفي معناداري را تجربه ‌مي‌كند. همچنين، تحت تمام سناريوهاي تغيير اقليم و در اكثر زيرحوضه‌هاي آبخيز موردبررسي سطح پوشش برف روند كاهشي را تجربه خواهد كرد به طوري‌كه متوسط حداكثر سطح پوشش برف آينده تحت سناريوهاي RCP 4.5 و RCP 8.5 به ترتيب %100 افزايش و %20 كاهش مي‌يابد.