اثرات عصارهي سير بر بيان ژن‌هاي IL-17F،IFNγ و IL-17A در سلول‌هاي تك هسته‌اي خون محيطي در بيماري Multiple Sclerosis

مقدمه: گياه سير، داراي تركيبات استروئيدي ساپونيني با قابليت مهار برخي واكنش‌هاي ايمني مانند التهاب و تكثير مونوسيت‌هاست. با توجه به اهميت لنفوسيت‌هاي Th1 و Th17 در پاتوژنز بيماري (Multiple sclerosis) MS، و اثرات ساپونين‌ها بر تعديل سيستم ايمني و بيان برخي سايتوكاين‌ها، مطالعه‌ي حاضر با هدف يافتن يك داروي گياهي جديد براي درمان مكمل MS اجرا گرديد.روش‌ها: اين مطالعه‌ي تجربي در سال 1399 در دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام شد. ابتدا از پيازهاي گياه سير عصاره‌گيري شد. سپس با توجه به اين‌كه شايع‌ترين الگوي مشاهده شده اين بيماري، نوع عودكننده- بهبوديابنده RRMS(Relapsing Remitting MS) است از 5 بيمار جديد مبتلا به RRMS خون‌گيري شد و با استفاده از فايكول، سلول‌هاي تك هسته‌اي خون محيطي جداسازي گرديد. سلول‌ها در محيط كشت RPMI و در مجاورت غلظت‌هاي 1، 2/5، 5 و 10 µg/ml از پارتيشن بوتانولي سير به مدت 18 ساعت كشت داده شدند. سپس، به دنبال استخراج RNA، cDNA سنتز گرديد و در نهايت با توجه به نقش سايتوكاين‌هاي interleukin17A، interleukin17F و interferonɣ در پاتوژنز اين بيماري، ميزان سطح بيان mRNA ژن‌هاي فوق ارزيابي گرديد.يافته‌ها: اگرچه تيمار سلول‌ها با غلظت‌هاي مختلف عصاره‌ي بوتانولي سير تأثير معني‌داري در بيان ژن IL17A نداشت، اما در غلظت‌هاي 1 و µg/ml 2/5 بيان ژن‌هاي IL17F و IFNγ به صورت معني‌داري كاهش يافت.نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه‌ي حاضر بيانگر اثربخشي بهتر پارتيشن بوتانولي سير در غلظت‌هاي پايين بر روي بيان ژن‌هاي IL17F و IFNγ مي‌باشد و به نظر مي‌رسد با افزايش غلظت افزايش نسبي بيان ژن اتفاق مي‌افتد اگرچه اين افزايش از لحاظ آماري، تفاوت معني‌داري با نمونه‌ي كنترل نداشت، با اين وجود لازم است اين مطالعه بر روي تعداد نمونه و محدوده‌ي غلظتي بيشتر نيز انجام گردد.