نقش ميانجيگرانه‌ي شاخص توده‌ي بدني در رابطه‌ي بيماري‌هاي متابوليك (ديابت و چربي خون) با افسردگي در سالمندان

مقدمه: اختلالات متابوليك و افسردگي، از مشكلات شايع سالمندي است كه مي‌توانند در شروع و تشديد يكديگر مؤثر باشند. هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش ميانجيگرانه‌ي شاخص توده‌ي بدني در رابطه‌ي بيماري‌هاي متابوليك (ديابت و چربي خون) با افسردگي در سالمندان بود.روش‌ها: روش پژوهش، توصيفي و از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه‌ي پژوهش شامل تمامي سالمندان مراجعه‌كننده به مركز بهداشت شهرستان فلاورجان در سال 1399-1398 بودند كه 360 نفر از آن‌ها به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش‌نامه‌ي افسردگي سالمندان (با آلفاي كرونباخ 0/9)، پرسش‌نامه‌ي توده‌ي بدني و پرونده‌ي پزشكي آن‌ها در سامانه‌ي سيب (سامانه‌ي يكپارچه‌ي بهداشت) بود.يافته‌ها: نتايج نشان داد، بين افسردگي سالمندان و شاخص ديابت، ميزان (Body mass index) BMI و كلسترول خون به ترتيب همبستگي 0/81، 0/59 و 0/36 وجود دارد كه همگي رابطه‌ي معني‌داري را نشان دادند. همچنين متغير توده‌ي بدني مي‌تواند نقش متغير ميانجي بين افسردگي و بيماري‌هاي متابوليك را ايفا كند. مدل تبيين شده نيز از برازش مطلوب برخوردار بود.نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش، بيماري‌هاي متابوليك به طور مستقيم و همچنين غيرمستقيم از طريق توده‌ي بدني با افسردگي سالمندان رابطه دارند بنابراين در برنامه‌هاي مربوط به اصلاح سبك زندگي و بهبود سلامت سالمندان بايد به مداخله‌ي همزمان عوامل جسماني و روان‌شناختي توجه شود.