نقد و بررسي وجوه تفسيري آيه هفتم سوره ضحي

از آنجا كه در تفسير سوره ضحي و آيه هفتم آن، همّت مفسران شيعه و سني در شناخت مفهوم واژه «ضالاًّ» معطوف گرديده، اين نوشتار به روش توصيفي ـ تحليلي وجوه تفسيري آن را بررسي نموده است. بر پايه اين تحقيق تعبير نمودن از «ضالاًّ» به جهالت تجاري يا گم‌شدن در كودكي به سبب عدم هماهنگي با نظام ساختاري سوره و مخالفت با مباني كلامي عصمت پيامبر پيش از بعثت پذيرفته نيست. تعبير به رهابودنِ پيامبر پيش از بعثت و دستگيري از او پس از بعثت، گرچه نوعي امتنان از سوي خدا را مي‌رساند، اما لازمه آن، قائل به مشرك بودن ايشان قبل از پيامبري است كه اغلب مفسران فريقين بدان ملتزم نيستند. ديدگاه تفسيري دوري پيامبر از گمراهان زمان خويش و وجه تفسيري عدم طمع پيامبر نسبت به نبوت نيز با توجه به عدم سازواري آنها با معناي لغوي «ضالّ» قابل قبول نيست. بنابر اين عدم شناخت منزلت پيامبر قبل از بعثت و سپس هدايت مردم در پس از بعثت با بيان الهي درباره بزرگي منزلت او كم ‌اشكال‌ترين وجه تفسيري از آيه مورد بحث است.