كارايي روش‌هاي شيميايي و فيزيكي نرم‌سازي آب سخت در كاهش ناسازگاري كاتيون‌هاي آب سخت با علف‌كش گلايفوسيت

وقتي آب حامل سم پاشي حاوي ميزان بالايي از كاتيون هاي تك، دو و يا چند ظرفيتي باشد، كارايي علف كش هاي اسيدي ضعيف كاهش خواهد گرفت. در يك آزمايش دُز-پاسخي كه در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در قالب طرح كاملاً تصادفي به صورت فاكتوريل اجرا گرديد، شش مقدار از علف كش گلايفوسيت (مقادير 0، 12.81، 25.62، 51.25، 102.5 و 205 گرم ماده مؤثره در هكتار) با حامل هاي پاشش آب مقطر و آب مقطر به همراه 0.5 گرم در ليتر از كربنات هاي پتاسيم، سديم، كلسيم، منيزيم و آهن بر روي علف هرز تاتوره پاشيده شد. هر يك از اين تيمارها با و بدون كاربرد سولفات آمونيوم، نيترات آمونيوم، اسيد سيتريك و فسفات پتاسيم و ميدان مغناطيسي بكار برده شدند. وقتي آب مقطر به عنوان حامل پاشش استفاده شد، كارايي گلايفوسيت با كاربرد هر يك از روش هاي نرم سازي آب سخت به طور معني داري افزايش يافت. در اين بين، سولفات آمونيوم مؤثرترين تركيب مورد استفاده بود كه باعث افزايش كارايي 4.03 برابري نسبت به آب سخت شد. كارايي گلايفوسيت در كنترل تاتوره كه با حامل پاشش حاوي كربنات پتاسيم بكار برده شده بود كاهش نيافت، ولي كارايي اين علف كش وقتي با حامل هاي پاشش حاوي كربنات كلسيم، منيزيم، سديم و آهن بكار برده شده بود به طور معني داري كاهش يافت. در بين انواع كاتيون ها، حامل پاشش حاوي كاتيون آهن بيشترين اثر منفي را بر كارايي گلايفوسيت داشت. بجز فسفات پتاسيم كه فقط داراي تأثير كمي در تقليل اثرات ناسازگار حامل پاشش حاوي كربنات كلسيم داشت، ساير روش هاي نرم سازي آب سخت قادر بودند تا بر اثرات منفي حضور كاتيون ها در آب سخت به طور كامل فايق آيند. زماني كه از حامل هاي پاشش حاوي كربنات سديم، منيزيم و آهن استفاده شد، تفاوت معني داري بين عملكرد سولفات آمونيوم و ميدان مغناطيسي در نرم سازي آب سخت مشاهده نشد.