رابطۀ سياست‌گذاري و استقلال دانشگاهي در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي كلان منطقۀ سه

مقدمه: سياست‌گذاري يكي از مباحث اصلي و بنيادين در حوزۀ مديريت نهادها و سازمان‌ها به‌شمار مي‌آيد كه توجه به فرايند و مؤلفه‌هاي آن امري ضروري و اجتناب‌ناپذير است؛ بنابراين، هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطۀ سياست‌گذاري و استقلال دانشگاهي در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي كلان منطقۀ سه است. مواد و روش ها: پژوهش كاربردي حاضر با رويكرد تلفيقي (كيفي و كمي) در سال 1400 در استان ايلام انجام شد. جامعۀ آماري در بخش كيفي، اساتيد دانشگاه‌هاي علوم پزشكي كلان منطقۀ سه و به‌منظور طرح پرسش‌نامۀ سياست‌گذاري بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند و با در نظر گرفتن قانون اشباع، تعداد 15 نفر انتخاب شد و در بخش كمي كه به بررسي رابطۀ متغيرها بر اساس ديدگاه مشاركت‌كنندگان اختصاص داشت، بر اساس فرمول كوكران، 320 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي از ميان مديران و معاونان واحدها، دانشكده‌ها، مديران گروه‌ها و اساتيد هيئت ‌علمي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي كلان منطقۀ سه آمايش آموزش عالي بخش سلامت كشور به‌عنوان نمونۀ آماري انتخاب گرديدند. در بخش كيفي پرسش‌نامه از طريق روش دلفي و در دو دور، نظرات خبرگان از طريق مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافتۀ 70 دقيقه‌اي و بررسي مضامين و مطالعۀ مباني نظري طراحي و نهايي شد. براي جمع‌آوري داده‌ها در بخش كمي، از پرسش‌نامۀ محقق ساختۀ سياست‌گذاري و استقلال دانشگاهي استفاده گرديد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌‌ها از آزمون‌‌ تحليل عاملي تأييدي و معادلات ساختاري در قالب نرم‌افزارهاي SPSS و PLS استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه در ميان ابعاد مختلف سياست‌گذاري، بعد «ساختار دانشگاه» با مقدار R2=0.927 بيشترين تأثير را داشت. در ميان مؤلفه‌هاي استقلال دانشگاه نيز، مؤلفۀ استقلال رهبري با مقدار R2=0.942 و ضريب مسير 0.971 بيشترين تأثير را نشان داد. بحث و نتيجه‌گيري: بر اساس ضرايب مسير، بار عاملي 0.644 ميان دو متغير سياست‌گذاري و استقلال دانشگاه برقرار شد كه بالاتر از حد متوسط و در حد قوي بود و ازآنجا كه آمارۀ تي آن برابر 16.247 خارج از بازه (2.58 و 2.58-) قرار دارد؛ بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه رابطۀ سياست‌گذاري بر استقلال دانشگاهي در دانشگاه‌هاي پزشكي كلان منطقۀ سه مثبت و معني‌دار بود.