مديريت اقليمي فضاهاي باز محلات شهري از طريق كنترل تناسبات پوسته‌اي

عدم توجه معماري و شهرسازي معاصر به محيط زيست و سازگاري با اقليم منطقه، مشكلات زيست محيطي فراواني به همراه داشته است. هدف اين پژوهش در راستاي حل بخشي از مسئله، دستيابي به تناسبات حاكم بر پوسته‌هاي فضاي باز محلات شهري است كه ويژگي‌هاي منحصر به فردي در راستاي همسازي با اقليم منطقه خود دارند. بافت قديم شهر يزد از بهترين الگوهاي معماري همساز با اقليم گرم و خشك ايران است كه آموزه‌هاي آن مي‌تواند دستورالعمل‌هاي مناسبي جهت معماري و شهرسازي معاصر به طراحان دهد. لذا سه محله از بافت تاريخي شهر يزد به عنوان نمونه‌هاي پژوهش انتخاب شدند. اين پژوهش از نوع كاربردي و روش شناسي آن توصيفيتحليلي است كه به روش كتابخانه‌اي و برداشت ميداني انجام گرفته است. شيوه تحقيق و تجزيه و تحليل داده‌ها تركيبي از دو روش كيفي و كمي بوده، كه ابتدا ويژگي‌هاي هندسي پوسته‌هاي 143 پلاك از گذرها، ورودي‌ها و ميدان‌هاي اصلي محلات برداشت شده و مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفتند و با مقايسه و تحليل نتايج آن، تناسبات پوسته‌ها در اين اقليم، بدست آمدند. نتايج نشان مي‌دهد كه متوسط ارتفاع و متوسط عرض پوسته ميدان‌ها بيشتر از گذرها و ورودي‌ها، نسبت ارتفاع به عرض پوسته ميدان‌ها 1 به 5/7 و در گذرها 1 به 39 ، عرض پوسته ميدان‌ها حدود 6 برابر و در گذر 39 برابر ارتفاع مي‌باشد. يافته‌ها حاكي از وجود نسبت‌ها و روابطي در پوسته‌ها است كه تحت تأثير ويژگي‌هاي اقليمي منطقه گرم و خشك ايران قرار دارند و مي‌توان آنها را در فضاهاي باز محلات شهري مديريت كرد.