تحليل و ارزيابي ميزان آسيب پذيري تأسيسات گردشگري در فضاهاي شهري (نمونه: زائرسراهاي شهر مشهد)

از نيمه دوم سده بيستم ميلادي خدمات گردشگري به يكي از عوامل كليدي براي پيشرفت اجتماعي-اقتصادي تبديل شده است و امنيت گردشگري يكي از مهمترين نيازهاي اساسي توسعه آن شناخته مي‌شود. مسئله پژوهش حاضر بر امنيت اقامتگاه‌هاي گردشگري ارزان‌قيمت (زائرسراهاي) شهر مشهد به عنوان يكي از اجزاء مهم ايمني و امنيت گردشگري در شهر  مشهد تمركز دارد. اين پژوهش به لحاظ هدف از نوع كاربردي و به لحاظ ماهيت توصيفي_تحليلي است. اطلاعات مورد نياز به روش اسنادي و ميداني گردآوري شده است. در اين پژوهش تعداد 19 مؤلفه‌ آسيب پذيري در سه دسته ي  1- نحوه استفاده از زمين، 2- دسترسي و 3- تراكم، مورد بررسي قرار گرفته است كه در راستاي ارزيابي اين مؤلفه‌ها، 10 زائرسراي دولتي و وقفي واقع در منطقه ثامن شهرداري مشهد انتخاب شده و با استفاده از تكنيك جمع وزني در محيط نرم افزار GIS مورد سنجش قرار گرفته است. بر اساس نتايج پژوهش، ميزان آسيب‌هاي احتمالي در اقامتگاه‌هاي گردشگري(زائرسراها) شهر مشهد در برابر بحران‌هاي طبيعي و غيرطبيعي زياد است. بطوريكه در سنجش وضعيت زائرسراهاي نمونه پژوهش بر اساس هر يك از معيارها مشخص شد كه كليه آن‌ها به غير از معيار فاصله از گسل،‌ در ساير معيارها داراي آسيب‌پذيري زيادي دارند. اين نتايج بيان كننده‌ي عدم نظارت فني بر فرايند مكانيابي، احداث و مديريت زائرسراهاي شهر مشهد توسط دستگاه نظارتي مربوطه و عدم رعايت استانداردهاي فني و تخصصي تاسيسات گردشگري است.