روايت شناسي «سمفوني مردگان» عباس معروفي براساس نظريۀ سيمپسون

اين پژوهش به شيوۀ تحليلي- توصيفي مي كوشد تا ديدگاه روايتگري را در رمان عباس معروفي با عنوان «سمفوني مردگان» بررسي كند. اين مطالعه براساس الگوي پيشنهادي سيمپسون 1993م. صورت مي گيرد كه در آن روايت و ديدگاه روايي به شكلي نظام يافته و روشمند بررسي مي شوند. ابتدا تلاش بر آن است كه دريابيم راوي در اين داستان براساس الگوي سيمپسون، از چه نوعي است و سپس بررسي كنيم كه آيا وجهيّت داستان مثبت، منفي و يا خنثي است. فرض ما براين است كه راوي سوم‌شخص و وجهيّت داستان در متن براساس تقسيم‌بندي‌هاي سيمپسون، مثبت است. در اين تحقيق داده ها بر اساس گفته ها و ابزارهاي تحليلي بيان شده در نظريه مذكور، مورد بررسي قرار گرفته است. با مطالعۀ اين پژوهش   درمي يابيم كه راوي ميان اول‌شخص و سوم‌شخص در تغيير است كه هركدام در پيشبرد روايت تأثيرداشته است. وجهيت غالب در متن داستان براساس تقسيم‌بندي‌هاي سيمپسون، مثبت است كه‌نشان از تعهّد و اعتمادبه‌نفس راوي دربارة ماجراهاي داستان و ديدگاه قاطع او در مورد جهل و تعصب درتقابل با روشنفكري وآگاهي است. نظام وجهي به‌كاررفته در رمان امري و التزامي است كه بااستفاده از فعل‌هاي وجهي-واژگاني، كلمات احساسي مانند صفات و قيود ارزيابي‌كننده، افعال گزارشي كه بيانگر افكار و كنش‌هاست و جملات تعميم‌دهنده، آن را نشان داده است. البته در برخي قسمت‌هاي داستان وجهيت منفي است كه حاكي از ترديد و دودلي شخصيت‌هاي داستان است.