بررسي تقابل‏ ها در پنج داستان منتخب از بخش تاريخي شاهنامه (بهرام گور، خسرو انوشيروان، يزدگرد سوم، اردشير بابكان، بهمن) بر مبناي رويكرد تقابل لويي استروس

در اين مقاله به بررسي تقابل‏ ها در پنج داستان منتخب از بخش تاريخي شاهنامه (بهرام گور، پادشاهي خسرو انوشيروان، يزدگرد سوم، اردشير بابكان، بهمن) بر مبناي رويكرد تقابل لويي استروس پرداخته‏ ايم. روش تحقيق به صورت كتابخانه ‏اي و مبتني بر سندپژوهي و نوع آن، تحليلي-توصيفي است. بررسي تقابل در داستان‏ هاي مورد بررسي نشان مي‏ دهد كه عنصر تقابل در اين داستان‏ ها بسيار برجسته و پررنگ‏ است و در واقع طرح هر كدام از اين داستان‏ هاي تاريخي بر مبناي تقابل است. نوع تقابل‏ ها در اين داستان‏ ها به دليل تاريخي بودن آن ها، عمدتا از نوع تقابل شخصيت‏ هاي انساني است. تقابل‏ هاي ديگري نيز غير از تقابل ميان شخصيت ‏هاي انساني در اين داستان ‏ها ديده مي ‏شود، كه از ميان آن­ها مي ‏توان به تقابل ايدئولوژي‏ ها، عدالت و ظلم، فضايل و رذايل اخلاقي، تقابل صفات انساني همچون جنگاوري و شجاعت با ضعف و ناتواني، تقابل نژادي و قومي و مواردي از اين قبيل اشاره كرد. در مجموع، با اينكه داستان‏ هاي منتخب، از نوع داستان‏ هاي تاريخي هستند، اما مؤلفه‏ هاي رويكرد و نظرية لوي استروس در آنها ديده مي ‏شود و انگيزۀ اين شخصيت‏ ها از تقابل، صرفا انگيزه‏ هاي ذكر شده در كتب تاريخي نيست، بلكه آرمان‏ ها و اهداف و همچنين تيپ شخصيتي و خصايل رواني آنها نيز در اين تقابل‏ ها تأثير مستقيم گذاشته است.