رابطه بهزيستي اخلاقي با كاهش تعارضات زناشويي و طلاق عاطفي

زمينه: اخلاق يك تجربه انساني است كه هر فرد در زندگي عادي خود نياز به فضيلت اخلاقي دارد كه بر آن متكي است. اخلاق يك ابزار اصلي يا يك مهارت زندگي است كه يك بعد لاينفك بهزيستي است. بهزيستي اخلاقي مي تواند منجر به كاهش تعارضات و طلاق عاطفي مي شود از اين روي، پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بهزيستي اخلاقي با كاهش تعارضات زناشويي و طلاق عاطفي انجام گرفته است. روش: پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ گردآوري داده ها توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري كليه دانشجويان متاهل دانشگاه پيام نور ملاير به تعداد 200 نفر مي باشد. حجم نمونه بر اساس جدول كرجسي و مورگان و روش تصادفي ساده 120 دانشجو برآورد شد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه بهزيستي اخلاقي با پايايي 90/0، تعارضات زناشويي با پايايي 82/0، طلاق عاطفي با پايايي 81/0 كه روايي آن مورد تاييد صاحبنظران قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي (درصد، ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون) و نرم افزار  SPSSاستفاده شد. يافته ها: يافته ها حاكي از آن است كه بين بهزيستي اخلاقي، تعارضات و طلاق عاطفي رابطه معنادار وجود دارد و از طريق بهزيستي اخلاقي مي توان ميزان 43/0 درصد از تعارضات زناشويي و 41/0 درصد از طلاق عاطفي را پيش بيني كرد. نتيجه گيري: در بحث سلامت خانواده و افراد آن هميشه به بهزيستي رواني، جسمي، معنوي و اجتماعي توجه شده اما بعد بهزيستي اخلاقي كمتر توجه شده است بنابراين براي بقاي خانواده و سلامت آن و كاهش طلاق عاطفي و تعارضات زوجين بايد بهزيستي اخلاقي را مدنظر قرار دارد.