مقايسه ناگويي خلقي، خوددلسوزي، كمك‌طلبي تحصيلي در بين دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري ويژه

هدف: هدف از پژوهش حاضر مطالعه‌ مقايسه‌اي ناگويي خلقي، خوددلسوزي و كمك‌ طلبي تحصيلي در بين دانش‌آموزان اختلال يادگيري ويژه و عادي بود. طرح پژوهش از نوع علي-مقايسه‌اي است. روش ها: جامعه پژوهش شامل دانش‌آموزان اختلال يادگيري ويژه و عادي آذربايجان شرقي در سال تحصيلي 1398-1399 بودند. با استفاده از روش نمونه‌گيري دردسترس تعداد 102 نفر (52 اختلال يادگيري ويژه و 57 نفر عادي) انتخاب شدند و از ابزارهاي خوددلسوزي نف، ناگويي خلقي تورنتو و كمك‌طلبي تحصيلي ريان و پينت ريچ براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. يافته ها: تحليل واريانس چندمتغيره نشان داد كه در هر سه متغير ناگويي خلقي، شفقت به خود و كمك ‌طلبي تحصيلي تفاوت ‌معني‌داري بين دانش‌آموزان عادي و اختلال يادگيري ويژه وجود دارد (P 0.01). كودكان داراي اختلال يادگيري ويژه خوددلسوزي و رفتار كمك طلبي كمتر و ناگويي هيجاني بيشتري داشتند. نتايج: نتايج حاكي از اين بود كه ويژگي ‌هايي مانند نارسائي‌هاي شناختي هيجاني، دشواري در تشخيص احساسات و توصيف آن و تفكر با جهت‌ گيري خارجي به ‌همراه سازگاري هيجاني اجتماعي پايين شرايط خوددلسوزي، ناگويي هيجاني و كمك ‌طلبي را در افراد داراي اختلال يادگيري ويژه چالش ‌برانگيز مي ‌كند. طراحي و اجراي برنامه ‌هاي مهارتي خوددلسوزي، مهارت‌هاي هيجاني و كمك ‌طلبي ضروري به نظر مي رسد.