بسترهاي اخلاقي پياده سازي نظام رشد حرفه اي كاركنان در سازمانهاي دولتي ايران

زمينه: ارايه يك مدل جامع در راستاي تبيين رشد اخلاق حرفه‌اي كاركنان در سازمان هاي دولتي ايران به عنوام يك خلاي پژوهشي مطرح مي باشد، با درك اين مهم پژوهش حاضر با هدف مدلي جهت تبيين رشد اخلاق حرفه‌اي كاركنان در سازمان هاي دولتي ايران انجام شد.روش: اين پژوهش از نوع مطالعات كيفي است كه از نظريه داده بنياد استفاده شده است. مشاركت كنندگان شامل مديران و كارشناسان خبره دانشگاهي و سازماني حوزه مديريت منابع انساني در سازمان‌هاي دولتي ايران در كشور بودند، كه از طريق روش نمونه گيري هدفمند تعداد 18 نفر بعنوان مطلعين كليدي انتخاب شدند. داده ها از طريق مصاحبه نيمه ساختار يافته گردآوري شد. اعتبار و روايي داده‌ها از دو روش بازبيني مشاركت كنندگان و كدگذاري مجدد توسط خبرگان به دست آمد. داده ها بوسيله كد گذاري باز، محوري و انتخابي تحليل شدند.يافته ها: مقوله هاي عمده و هسته اي در قالب ابعاد 6 گانه شرايط علي از جمله (نياز به آموزش و يادگيري مداوم، مديريت ارتباط با ذينفعان سازماني، تغيير و تحولات محيطي، برنامه ريزي مسير پيشرفت شغلي، شرايط و الزامات محيط كار)، شرايط زمينه اي(ويژگي هاي شخصي كاركنان، زيرساخت فناوري اطلاعات، راهبرد هاي كلي سازماني، فرهنگ سازماني، ساختار سازماني، جو اعتماد)، شرايط مداخله گر(وظيفه شناسي يا وجدان كاري، حمايت درك شده سازماني)، مقوله محوري(رشد اخلاق حرفه اي شناختي، عاطفي، رفتاري، مهارتي)، راهبردها(راهبردهاي مهارت محور، راهبردهاي انگيزه محور، راهبردهاي فرصت محور) و پيامدها(بهبود عملكرد، ديدگاه راهبردي و آينده نگرانه، تحقق اهداف سازماني، ماندگاري منابع انساني) به سطح انتزاعي بالاتر ارتقاء داده شد و در نهايت مدل پارادايمي پژوهش ارائه گرديد. نتيجه گيري: مدل رشد اخلاق حرفه‌اي كاركنان مي تواند در راستاي تببين رفتارهاي اخلاقي رشد يانبده در سازمان مورد استفاده قرار گيرد.