بررسي تأثيرهاي فشار زماني، تعارض كار ـ خانواده و ابهام نقش بر رفتارهاي كاهنده كيفيت حسابرسي با ميانجيگري استرس شغلي

هدف: حرفه حسابرسي در بهبود فرايند گزارشگري مالي و ارتقاي كارايي بازار سرمايه نقش مهمي دارد. تحقق اين هدف نيازمند ارتقاي مداوم كيفيت كار حسابرسان است؛ بنابراين شناسايي عامل‌هاي كاهنده كيفيت حسابرسي، اهميت بسيار زيادي دارد. در همين راستا، اين پژوهش تلاش دارد تا تأثير فشار زماني، تعارض كارـ خانواده و ابهام نقش بر رفتارهاي كاهنده كيفيت حسابرسي با ميانجيگري استرس شغلي را بررسي كند. روش: داده‌هاي اين پژوهش از طريق توزيع پرسش‏نامه بين 273 حسابرس گرد‌آوري‌ شده و دوره زماني گردآوري داده‌ها، بهار سال 1401 بوده است. تحليل داده‌هاي پژوهش با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري و به‌كمك نرم‌افزارهاي اسمارت پي‌ال‌اس نسخه3 و اس‌پي‌اس‌اس نسخه 26 انجام گرفته است. يافته‌ها: بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، هر سه متغير مستقل (فشار زماني، ابهام نقش و تعارض كار ـ خانواده) بر استرس شغلي اثر مثبت و معناداري مي‌گذارند. همچنين متغيرهاي فشار زماني و استرس شغلي، باعث بروز رفتارهاي كاهنده كيفيت حسابرسي شده است؛ اما در مقابل، متغيرهاي ابهام نقش و تعارض كارـ خانواده، تأثير مستقيمي بر كيفيت حسابرسي ندارند. با لحاظ‏كردن متغير استرس شغلي به‌عنوان متغير ميانجي، مشاهده شد كه متغير فشار زماني اثر ميانجي جزئي (اثرگذاري مستقيم و غيرمستقيم) و متغيرهاي ابهام نقش و تعارض كار ـ خانواده اثر ميانجي كامل (اثرگذاري غيرمستقيم) داشتند. نتيجه‌گيري: هر سه متغير مستقل بر استرس شغلي و كيفيت حسابرسي اثرگذارند؛ از اين رو در مؤسسه‌هاي حسابرسي، مديريت اين سه متغير به‌همراه استرس شغلي، مي‌تواند در بهبود كيفيت حسابرسي نقش مهمي ايفا كند. همچنين اجراي صحيح اصول حسابرسي از سوي حسابرسان، باعث مي‌شود كه تأثير عامل‌هاي كاهنده كيفيت حسابرسي به حداقل برسد.