نقش‌آفريني دين در سياست بر اساس نظريه الهي دولت

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش‌آفريني دين در سياست بر اساس نظريه الهي دولت است. بر مبناي فرضيه پژوهش، شريعت اسلام بر مبناي نياز بشري و منبع معرفت‌شناختي وحي، با قرائت حداكثري از اسلام و در پناه نظريه الهي دولت به مفهوم نويني به نام اسلام سياسي رسيده است كه شكل تكامل يافته نظريه الهي دولت قلمداد مي‌شود. روش پژوهش توصيفي- تحليلي بوده و نتايج نشان داد كه با پذيرش نظريه الهي دولت و قبول ذات مشروعيت‌بخش خداوند به دولت مي‌توان تاكيد كرد كه: نقش‌آفريني دين منحصر به اخلاق و احكام فردي و عبادي نيست، بلكه شامل تمام جنبه‌هاي حيات سياسي، عبادي و اجتماعي انسان مي‌شود. به دليل حساسيت دين نسبت به حيات دنيوي و اخروي انسان، دين چارچوب كلان و نظام‌مندي را نسبت به سعادت و كمال بشر در دنيا و آخرت ترسيم نموده است. خداوند منبع ذاتي مشروعيت و سياست ديني يعني مشروعيتي كه توسط شارع مقدس تأسيس و يا امضاء شده، است. در مفصل‌بندي گفتمان اسلام سياسي، دين صرف اعتقاد نيست، بلكه ابعادي فراگير دارد، و تمامي عرصه‌هاي حيات آدمي را در برمي‌گيرد. چنين نگرشي در تمامي گرايش‌هاي دروني گفتمان اسلام سياسي مشترك است و از اين جهت مي‌توان آن‌ها را در درون گفتمان اسلام سياسي قرار داد و در تحليل خود، از اسلام سياسي به‌مثابه يك كليّت واحد سخن گفت.