جنسيت، هويت زنانه و مشاركت سياسي در ايران

هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط ميان هويت سياسي زنانه و مشاركت سياسي در ايران است. روش پژوهش توصيفي- تحليلي بوده و از رهيافت نظري «ترنر»، «مارشال» و «آدامز» در ارتباط با موضوع هويت استفاده شده است. همچنين از نظريه بارت و اسميت براي تبيين قالب‌هاي هويتي و چگونگي كنش زنان براساس جنسيت و هويت جنسيتي بهره گرفته شده است. سوال اصلي پژوهش اين است كه متغيرهاي زمينه‌اي مانند سن، تحصيلات، شغل، وضعيت تأهل و هويت‌هاي فردي، چه تاثيري بر مشاركت سياسي زنان جامعه ايراني به‌جا گذاشته است؟. پژوهش بر اين فرضيه استوار است كه متغيرهاي زمينه‌اي عامل اصلي شكل‌گيري هويتي بوده و از قابليت لازم براي اثربخشي در فرآيندهاي مشاركت انتخاباتي و كُنش سياسي برخوردار بوده است. در مجموع نتايج حاكي از آن است كه جنسيت و هويت زنانه تاثير مثبتي بر مشاركت سياسي در ايران دارد.