نهادهاي بين‎المللي و ارتقاء حكمراني در پرتو توسعه انساني

هدف پژوهش حاضر پاسخ به اين سوال اساسي است كه نهادهاي بين‎المللي چگونه و از طريق چه سازوكارهايي مي‎توانند بر حكمراني، به‌مثابه امري داخلي در كشورها تاثيرگذار باشند؟ روش پژوهش توصيفي- تحليلي بوده و به نظر مي‎رسد نهادهاي بين‎المللي از طريق اعمال فشار و ارائه رويه‎هاي قانوني، وضعيت توسعه انساني در كشورهاي مختلف را تغيير مي‎دهند، در نتيجه موجب ارتقاء سطح حكمراني در كشورها مي‎شوند. در اين پژوهش آراء ديوان بين‌المللي دادگستري به عنوان نمونه موردي، بررسي شده و نتايج حاكي از اين است كه آراء ديوان، دولت‎ها را در برابر كل جامعه بين‎المللي نسبت به حقوق بنيادين بشر متعهد مي‌‌سازد. شناسايي حق تعيين سرنوشت و حق صيانت ذات به‌مثابه يافته‌‌هاي گران‌بهاء، در آراء ديوان قابل توجه است. نقش ديوان در توسعه و تثبيت اين قواعد نيز بي‌‌ترديد يكي از بارزترين نمونه‎هاي حمايت ديوان از توسعه انساني است. از منظر ديوان، اجراي اين قواعد در زمان صلح بيش از زمان جنگ ضرورت دارد و همين منجر به ارتقاء سطح حكمراني مي‎شود.