ارتباط اقتصاد سايه و فساد با نوآوري

بدون شك نوآوري و بازاري كردن موفقيت آميز آن يكي از مهم ترين عوامل مؤثر در رقابت جهاني اقتصادها در دنياي پيش رو است. به عبارت ديگر فعاليت هاي نوآورانه عامل اصلي پيشرفت اقتصادي، رفاه و همچنين عاملي بالقوه در پاسخگويي به چالش هاي جهاني در حوزه هاي مختلف است. بنابراين شناسايي و تقويت زمينه هاي ايجاد نوآوري يك ضرورت مطالعاتي است. در اين راستا موضوع مطالعه حاضر ارتباط اقتصاد سايه و فساد با نوآوري در كشور ايران در دوره زماني (1357-1396) با استفاده از رويكرد حداقل معادلات جزئي است. نتايج اين مقاله نشان دهنده رابطه مثبت اقتصاد سايه با نوآوري و اثر مثبت فساد بر نوآوري است. اين نتيجه دور از انتظار نيست، نتايج برخي از پژوهش ها نشان داده است كه عاملان اقتصادي قادرند از ساختار بروكراتيك به نفع خود بهره برداري كنند. از جمله ديگر نتايج اين پژوهش تاثيرمنفي اندازه دولت، و همچنين دموكراسي بر نوآوري است. در نتايج پژوهش بيكاري، درآمد سرانه، دموكراسي و بار ماليات مستقيم به عنوان علل و نسبت سر مايه گذاري مستقيم خارجي به توليد ناخالص داخلي، رشد توليد ناخالص داخلي و نوآوري به عنوان آثار فساد شناسايي شد.