بررسي عوامل موثر بر بروز خودكشي‌هاي منجر به مرگ در اجساد ارجاعي به سازمان پزشكي قانوني استان تهران از سال 1390 تا 1399

زمينه و هدف: انجمن روان‌پزشكي آمريكا سومين عامل اصلي مرگ در بين افراد ۱۵ تا ۲۴ سال را خودكشي معرفي مي‌كند. اين مطالعه با هدف تعيين عوامل موثر بر بروز خودكشي‌هاي منجر به مرگ در اجساد ارجاعي به سازمان پزشكي قانوني استان تهران از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹ انجام گرفت.  روش بررسي: اين تحقيق يك مطالعه‌ي مقطعي از نوع توصيفي و تحليلي در سال ۱۳۹۹ بود. جامعه‌ي آماري شامل كليه اجساد ارجاعي به پزشكي قانوني بود. اطلاعات مربوط به كليه اجساد ارجاعي به پزشكي قانوني در بين سال‌هاي ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹ به تعداد ۵۴۷۱ پرونده مورد بررسي قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري توصيفي و تحليلي استفاده شد. P.value كمتر از ۰/۰۵ درصد معتبر در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه سن %۵۰ مرگ‌هاي منجر به خودكشي زير ۳۲ سال است. %۶۹/۲ خودكشي‌هاي منجر به مرگ مرد و بقيه زن هستند. بيشترين فراواني(۳۹/۳ درصد) از نظر روش، مربوط به روش حلق‌آويز‍‍‍‍ و گروه سني جوانان، از نظر سطح تحصيلات در مردان راهنمايي و در زنان ديپلم، بوده است. بيشترين فراواني خودكشي مربوط به مجردها(۴۷/۱ درصد) و در فصل تابستان(۲۷/۴ درصد) است. بيشترين روش خودكشي روش حلق آويز با بيش از ۳۹ درصد و پس از آن روش مسموميت با سم با بيش از ۲۵ درصد موارد بوده است كمترين روش مورد استفاده روش غرق شدگي بوده است. نتيجه‌گيري: براساس نتايج اين مطالعه به‌نظر مي‌رسد كه عواملي مانند سن، جنس، ميزان تحصيلات و حتي عوامل جغرافيايي و اجتماعي از عوامل اثرگذار بر خودكشي مي‌باشند كه مي‌تواند به سياستگذاران، مديران، روان‌شناسان، روان‌پزشكان و سازمان‌هاي مرتبط با موضوع جهت برنامه‌ريزي و تدوين برنامه‌هاي پيشگيري از خودكشي كمك نمايد. توجه به سواد تحصيلي، وضعيت اشتغال و ميزان درآمد افراد، توجه ويژه‌ي خانواده‌ها به دختران و پسران نوجوان و جوان و به‌ويژه وضعيت تاهل آن‌ها مي‌تواند به‌عنوان اقدامات اثرگذار بر پيشگيري از خودكشي موثر باشد.