پديد آورندگان :
جعفرنژاد ، محيا دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي , محمدنژاد ، اسمعيل دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي, ايران؛ مركز تحقيقات مقاومت ميكروبي و مديريت مصرف آنتي‌بيوتيك ايران - گروه پرستاري داخلي جراحي , صيادي ، ليلا دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري داخلي جراحي , حقاني ، شيما دانشگاه علوم‌پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبت پرستاري مامايي, دانشكده پرستاري ومامايي , قانعي قشلاق ، رضا دانشگاه علوم پزشكي كردستان - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي موثر بر سلامت, پژوهشكده توسعه سلامت , شمسي ، افضل دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پيراپزشكي - گروه هوشبري
كليدواژه :
شكستگي هيپ , پيامد , پوكي استخوان , پيشگيري
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: شكستگي و دررفتگي استخوان ران يك مشكل شايع و مختل‌كننده‌ي سلامت عمومي در سراسر جهان مي‌باشد. يكي از مهم‌ترين راه‌ها براي كنترل و پيشگيري اين شكستگي‌ها، شناسايي عوامل مرتبط شايع با پيامدهاي شكستگي هيپ است كه با شناسايي اين عوامل مي‌توان از پيامدهاي نامطلوب اين شكستگي‌ها جلوگيري كرد. بنابراين هدف از انجام اين مطالعه، تعيين ارتباط فاكتورهاي تاثيرگذار بر شكستگي هيپ با پيامدهاي ناشي از آن بود. روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه‌ي توصيفي-مقطعي بود كه در بيماراني كه دچار شكستگي مفصل هيپ بودند، انجام شد. در اين مطالعه، سرشماري پرونده‌ي ۴۴۰ بيمار، اطلاعات بيماران در فاصله‌ي سال‌هاي ۱۳۹۹-۱۳۹۶(بررسي سه ساله) بعد از بررسي معيارهاي ورود و خروج وارد مطالعه شدند. فرم‌هاي ثبت اطلاعات طراحي‌شده با استفاده از اطلاعات پرونده پزشكي و تماس‌تلفني با خانواده بيمار تكميل شد. از نرم‌افزار SPSS و آمار توصيفي(ميانگين، ميانه، كمينه و بيشينه) و استنباطي(آزمون دقيق فيشر، كاي دو، تي‌مستقل و رگرسيون لجستيك) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد بيشتر بيماران با شكستگي هيپ(%۷۳/۹)، بيماري زمينه‌اي داشتند. شايع‌ترين بيماري‌هاي زمينه‌اي در بيماران به‌ترتيب شامل پرفشاري خون(%۲۰/۷)، ديابت(%۱۳/۲) و بيماري قلبي(%۱۰/۵) بود. بيشترين علت مرگ‌و‌مير به‌ترتيب شامل كهولت سن(%۴۰/۴)، شيوع كوويد-۱۹(%۲۰/۲)، سكته قلبي(%۱۱/۷)، آمبولي ريوي(%۱۰/۶) و عفونت زخم جراحي(%۱۰/۶) بود. شايع‌ترين علت شكستگي هيپ، پوكي استخوان(۲۶/۳ درصد) و سقوط از ارتفاع(۲۴/۷ درصد) بود. سطح تحصيلات (۰/۰۰۰۱=P)، علل شكستگي(۰/۰۰۱=P)، نوع بيهوشي(۰/۰۰۱=P)، سابقه‌ي بستري در بخش‌هاي ويژه(۰/۰۰۱=P)، بستري مجدد(۰/۰۰۰۱=P)، سن(۰/۰۰۱=P) و سطح مراقبت از خود(۰/۰۰۱=P) با مرگ‌و‌مير اين بيماران ارتباط معني‌داري داشته است. نوع جراحي (۰/۰۳۸=P)، سابقه‌ي بستري در بخش‌هاي ويژه(۰/۰۰۱=P)، سابقه‌ي ترانسفوزيون خون(۰/۰۲۱=P) و سطح مراقبت از خود(۰/۰۰۱=P) نيز با طول مدت بستري بيماران داراي شكستگي هيپ ارتباط معني‌داري داشت. نتيجه‌گيري: با شناسايي عوامل تاثيرگذار بر مدت زمان بستري و مرگ‌و مير بيماران با شكستگي هيپ، شاهد نتايج بهتر عمل جراحي، اقامت كوتاه‌تر در بيمارستان، عارضه‌ي كمتر پس از عمل جراحي و كاهش مرگ‌و‌مير خواهيم بود و برخي از فاكتورهاي دخيل مانند پوكي استخوان قابل پيشگيري‌اند كه مي‌توان با آموزش به‌موقع از آن‌ها پيشگيري نمود.
