بررسي ميزان اعتماد عمومي مردم شهرستان رشت به نظام سلامت

زمينه و هدف: در سال‌هاي اخير، اعتماد عمومي به نظام‌سلامت به‌عنوان يكي از شاخص‌هاي ارزيابي عملكرد نظام‌سلامت موردتوجه قرار گرفته است. با اين‌حال، اكثر تحقيقات درباره‌ي اعتماد عمومي به نظام‌سلامت مربوط به كشورهاي توسعه‌يافته است و تحقيق در اين‌باره در ايران محدود است. درك بهتر اعتماد به نظام‌سلامت و برخي عوامل مؤثر بر آن به طراحي مداخلات هدفمند براي افزايش اعتماد كمك مي‌كند. پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان اعتماد عمومي به نظام‌سلامت در شهرستان رشت انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه‌ي مقطعي، ۶۸۰ خانوار(۵۱۰ خانوار شهري و ۱۷۰ خانوار روستايي) وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسش‌نامه‌ي سنجش اعتماد عمومي به نظام‌سلامت با ۳۰ آيتم و در شش بُعد بود كه روايي و پايايي آن تأييد شد. از آزمون‌هاي منويتني و كروسكالواليس براي مقايسه و تحليل تفاوت نمره اعتماد عمومي به نظام‌سلامت بين گروه‌ها استفاده شد. يافته‌ها: نمره‌ي كلي اعتماد مردم به نظام‌سلامت در شهرستان رشت ۶۶/۷ از ۱۱۲ بود. بيشترين نمره براي بُعد كيفيت مراقبت‌ها با ۱۶/۳۸ از ۲۸ و كمترين آن براي بعد كيفيت همكاري بين ارايه‌كنندگان با نمره‌ي ۷/۴۷ از ۱۲ بود. در بين ارايه‌كنندگان خدمات، بالاترين اعتماد به پرستاران و پزشكان متخصص و كمترين اعتماد به درمانگران طب سنتي بود. زنان، كاركنان دولت، افراد فاقد بيمه درمان، افراد با وضعيت سلامت عالي و خوب، آن‌هايي‌كه از خدمات بيمارستاني استفاده كرده بودند و افرادي كه از آخرين خدمت دريافتي خود رضايت داشتند، اعتماد بيشتري به نظام‌سلامت داشتند(۰/۰۵ P). نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه علي‌رغم اعتماد مردم به تخصص و دانش پزشكان و ساير ارايه‌كنندگان، ميزان اعتماد عمومي به نظام‌سلامت در سطح نسبتاً متوسط بود كه نشان‌دهنده‌ي كاستي در عملكرد نظام‌سلامت است. تمركز بر ارتباط پزشك‌بيمار و بهبود مهارت‌هاي ارتباطي، استقرار پرونده الكترونيك و به اشتراك‌گذاشتن اطلاعات بيماران بين ارايه‌كنندگان مختلف و سرانجام رعايت حقوق بيمار مي‌تواند اعتماد بيشتري به نظام‌سلامت ايجاد كند.