نقش التهاب در پيشرفت عوارض ناشي از كوويد-19: يك مطالعه مروري

زمينه و هدف: درك اين‌كه چگونه التهاب ناشي از كوويد-19 بر بيماران تأثير مي‌گذارد و منجر به عوارض و بيماري‌هاي بيشتر مي‌شود، بسيار مهم است. با توجه به اهميت كنترل عوارض مرتبط با كوويد-19، مطالعه‌ي فعلي براي ارزيابي التهاب ناشي از كوويد-19 و عوارض مربوط به آن طراحي شده است. روش بررسي: مطالعه‌ي حاضر يك مطالعه‌ي مروري است. مطالعات از پايگاه ‌داده‌هاي علمي PubMed، Web of Science، Scopus و Google Scholar بازيابي شده‌اند. در نهايت، منابع مرتبط با توجه به هدف مطالعه توسط محققان انتخاب و خلاصه‌اي از نتايج آن‌ها در اين مطالعه ارايه شد. يافته‌ها: مطالعه‌ي مروري حاضر نشان داد كه ويروس‌هاي 2-SARS-CoV پس از ورود به سلول توسط پروتئين اسپايك (S) و گيرنده‌ي مهم كروناويروس‌ها يعني آنزيم مبدل آنژيوتانسين 2 (2-ACE)، ژنوم خود را به داخل سلول ميزبان وارد مي‌كنند و موجب آغاز توفان سايتوكايني و در نتيجه افزايش سايتوكاين‌هاي اوليه درگير در التهاب مي‌شوند. سايتوكاين‌هاي IL-6 ،IL-8 ،TNF-α و 1-IL از فاكتورهاي كليدي هستند؛ كه اين عوامل به نوبه‌ي خود ماكروفاژها، سلول‌هاي دندريتيك (DC) و ساير سلول‌هاي ايمني را فعال مي‌كنند. مطالعات نشان داد التهاب ناشي از 2-SARS-CoV در كبد با القاي 6-IL، مسير JAKs/STAT3 را فعال مي‌كند كه گيرنده‌ي آن فقط در كبد و سلول‌هاي ايمني وجود دارد و باعث ايجاد سندرم آزادسازي سايتوكاين‌ها مي‌شود. سايتوكاين‌ها نيز باعث آزاد شدن گونه‌هاي فعال اكسيژن (ROS)، آنيون سوپراكسيد و اكسيد نيتريك مي‌شوند به‌طوري‌كه همه آن‌ها مي‌توانند به سلول‌هاي ميوكارد آسيب برسانند و موجب مقاومت به انسولين و ايجاد ديابت شوند. علاوه بر اين افزايش سايتوكاين‌هاي التهابي نظير IL4، IL10 و IL6 و سلول‌هاي ايمني منجر به اختلالات قلبي مانند آريتمي مي‌شوند. ورود ويروس به سيستم گوارش، باكتري‌هاي ترشح كننده بوتيرات(داراي اثرات ضدالتهابي) را كاهش مي‌دهد و منجر به القاي التهاب شديد مي‌شود. همچنين ويروس كرونا با افزايش سايتوكاين‌هاي پيش التهابي و افزايش فعاليت ايندول‌آمين 2 و 3 دي‌اكسيژناز (IDO)  اختلال وسواس فكري عملي، افسردگي و سايراختلالات عصبي را موجب مي‌شود. نتيجه‌گيري: مطالعات نشان داده‌اند كه التهاب ناشي از كوويد-19 نقش مهمي در پيشرفت عوارض مرتبط مانند اختلال در سيستم گوارش، كبدي، قلبي، عصبي-رواني، پانكراس و ساير اندام‌ها دارد. بنابراين، هدف قراردادن سايتوكاين‌ها احتمالاً مي‌تواند بقا را بهبود بخشد و مرگ و مير را كاهش دهد.