تبيين ابعاد ارزشيابي عملكرد پزشكان در دانشگاه علوم پزشكي تهران (مطالعه‌ي پديدارشناسي)

زمينه و هدف: پايش و ارزشيابي اثربخش نيروي انساني در كشورها مستلزم يك مجموعه‌ي موردتوافق از نشانگرها و ابزار اندازه‌گيري آن‌هاست و باتوجه به وجود ساز و كارهاي مختلف پرداخت، اين مطالعه با هدف شناسايي شاخص‌هاي ارزشيابي عملكرد در بيمارستان‌هاي زيرمجموعه دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شده است. روش بررسي: اين مطالعه به‌صورت كيفي پديدارشناختي در سال ۱۴۰۰ انجام شد. داده‌ها با استفاده از مصاحبه‌ي نيمه‌ساختاريافته، نمونه‌گيري هدفمند و مشاركت ۲۳ نفر از تيم رياست، مديريت و درآمد بيمارستان‌هاي زيرمجموعه دانشگاه علوم پزشكي تهران، جمع‌آوري و به روش تحليل‌محتوا و با استفاده از نرم‌افزار ۱۰-MAXQDA تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: در اين پژوهش ۲۳ نفر از متخصصان شركت كردند كه ۷۸/۲ درصد مرد و ۲۱/۷ درصد زن بودند و در مجموع ۵۲۶ كدنهايي شناسايي شده و طبق ابزار مديريتي كارت امتيازي متوازن در ۴ مضمون اصلي مالي، مشتريان، فرايندهاي داخلي و رشد و توسعه و ۸ مضمون فرعي بهره‌وري منابع با ۸۶ درصد، گردشگري پزشكي با ۵۲ درصد، اخلاق حرفه‌اي با ۶۵ درصد، رضايت‌مندي با ۷۸ درصد، اعتباربخشي با ۴۸ درصد، تشخيص و درمان با ۷۸ درصد، آموزش با ۵۶ درصد و پژوهش با ۷۸ درصد دسته‌بندي شدند. نتيجه‌گيري: ارايه خدمات درماني مطلوب مستلزم آگاهي مديران از عملكرد پرسنل زيرمجموعه مي‌باشد كه انتخاب معيار‌هاي مناسب اين امر را امكان‌پذير مي‌سازد، فراهم‌سازي زمينه‌هاي لازم براي تدوين سامانه‌هاي ارزيابي عملكرد و انجام ارزشيابي صحيح، اطلاع‌رساني به پزشكان در خصوص شاخص‌هاي در نظر گرفته شده جهت ارزشيابي دقيق‌تر از جمله پيشنهادهايي است كه مي‌توانند در راستاي مشكلات موجود راه‌گشا باشند. از ديگر نكات حايز اهميت با توجه به محدوديت منابع موجود، نقش پزشكان در حوزه‌ي گردشگري سلامت است كه توجه به آن منجر به افزايش منابع مالي خواهد شد.