مطالعه عوامل مؤثر بر سرمايه سياسي ايرانيان: فراتركيب پژوهش‌هاي بازه زماني 1386 الي 1400

با توجه به اهميت يافتن موضوع سرمايه سياسي و روند رو به رشد آن در ايران، از دهه‌هاي گذشته مطالعاتي پيرامون اين موضوع انجام شده؛ اما بيشتر پژوهش هاي انجام شده در چارچوب يك پرسش مشترك نتايج ناهمسويي داشته اند؛ بنابراين، هدف اين پژوهش، تركيب يافته هاي پژوهش هاي كيفي و كمي انجام شده درباره عوامــل مـؤثـر بـر سرمايه سياسي در ايران به منظور كسب نتيجه اي منسجم از يافته هاي پژوهشي آنهاست. روش پژوهش حاضر از نوع فراتركيب مطالعات كمي و كيفي در بازه زماني ۱۴۰۰-۱۳۸۶ به روش تعمدي غير احتمالي است و حجم نمونه مورد بررسي، ۳۵ سند پژوهشــي بــوده است. اين اسناد برپايۀ اعتبار و روايي پژوهش كيفيت ،پژوهش، معيار علمي پژوهشي بودن، و ارتباط با سرمايه سياسي انتخاب شده اند. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه ۵ شاخص مهم اجتماعي (رضايت اجتماعي، مشاركت اجتماعي، اعتماد اجتماعي، انسجام اجتماعي)، فرهنگي (سواد رسانه اي تعهد اخلاقي، عملكرد رسانه ملي، فرهنگ سياسي)، اقتصادي (ارتقاي شاخص كيفيت زندگي بهبود مسائل رفاهي - مادي) و سياسي (سياست گذاري اجتماعي، حكمراني مطلوب كارايي اجتماعي سياسي) در افزايش و كاهش سرمايهٔ سياسي شهروندان در بازه زماني يادشده مؤثر بوده اند. هرچه شاخص هاي يادشده در حد نرمالي قرار گيرند، به همان اندازه سرمايهٔ سياسي (انسجام سياسي، فرهنگ سياسي اعتماد سياسي و مشاركت سياسي) در جامعه در وضعيت مطلوب و بهتري قرار خواهد گرفت و ميزان مشاركت سياسي در سياست گذاري اجتماعي (انتخابات ملي - محلي) افزايش خواهد يافت. مشروعيت سياسي نيز منوط به ميزاني از سرمايه سياسي است كه در اين پژوهش بررسي شده است.