ارائه الگوي تخليه اضطراري و مكانيابي اسكان موقت مناطق يك و سه اصفهان با رويكرد پدافند غيرعامل

انتخاب مكان بهينه جهت استقرار اضطراري يا موقت جمعيت‎هاي آسيب ديده از بحران يكي از مسائلي است كه همواره مورد توجه سازمان‎هاي مسئول در مديريت بحران قرار دارد. شهر اصفهان با قرار گرفتن  در نزديكي دو مركز هسته‎اي بسيار مهم در شعاع 10 و 100 كيلومتري و دلايل سياسي متعدد مي‎تواند به عنوان كانون اصلي هدف حملات نظامي و همچنين حملات تروريستي واقع گردد. در اين مقطع كه بيشترين تمركز بر حملات تروريستي شهري قرار گرفته و احتمال بسيار زيادي براي اين‎گونه حملات در شهر اصفهان وجود دارد به نظر مي‎رسد كه پرداختن به موضوع مكانيابي اسكان موقت و تخليه اضطراري به اين مراكز پس از حمله مي‎تواند به عنوان يكي از اصلي‌ترين مقوله‎هاي مرتبط با پدافند غيرعامل مطرح باشد. هدف اصلي پژوهش ارائه يك الگو براي جهت مسيريابي تخليه اضطراري و مكانيابي فضا‌هاي تامين اسكان موقت به منظور دستيابي به نياز‌هاي اوليه بازماندگان سانحه مي‌باشد. اين پژوهش از حيث ماهيت و روش، از نوع تحقيقات توصيفي –تحليلي و از حيث هدف، از نوع تحقيقات كاربردي است. در جهت رسيدن به اهداف پژوهش با به‌كارگيري داده‌هاي مكاني و انجـام تحليل‌هاي مربوطه در سيستم اطلاعات جغرافيايي و مدل تصميم‌گيري چنـد معيـاره AHP,VIKOR اقدام شده است. در اقدام بعدي جهت تعيين مسير بهينه تخليه اضطراري و شناسايي نزديكترين مراكز اسكان اضطراري از تحليل شبكه در نرم افزار GIS 10.8 Arc استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش متخصصين حوزه شهري شهر اصفهان و حجم نمونه از طريق اشباع نظري به تعداد 60 كارشناس است. روش نمونه‌گيري هم به صورت نمونه‌گيري گلوله برفي مي‌باشد. نتايج نشان مي‌دهد كه از ميان معيارهاي تأثيرگذار بر مكانيابي اسكان موقت معيار شيب زمين با امتياز 0.097 پراهميت‌ترين و معيار دسترسي به مجتمع‎هاي خدماتي رفاهي  با امتياز 0.021 كم‌اهميت‌ترين معيار ازنظر كارشناسان مي‌باشد. همچنين بر اساس بررسي‎هاي انجام شده اراضي قسمت شمال شرقي (اراضي بين منطقه رحمت آباد و كمشچه) حريم سي كيلومتري جهت اسكان موقت مناسب مي‎باشند و در گام بعدي مسيرهاي بهينه جهت تخليه اضطراري به اين مراكز ارائه گرديد.